Δημοκρατία και τηλεόραση

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος

«Όταν μίλησα κάποτε για τη Δημοκρατία, είπα ότι από τη στιγμή που υπάρχει τηλεόραση η Δημοκρατία είναι ελλειμματική και πως στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η λεγόμενη ισηγορία. Ισηγορία θα πει να έχουν όλοι την ίδια ευχέρεια προκειμένου να εκφράσουν τη γνώμη τους.

Σήμερα ο κοινός άνθρωπος έχει τόση δύναμη προβολής της γνώμης του, όσο είναι το βεληνεκές της φωνής του. Ενώ οι άνθρωποι της τηλεόρασης έχουν τεράστιο βεληνεκές φωνής και ακροατήριο όχι μόνο μεγάλο, αλλά ποικίλο και ακαθόριστο. Ενα πρόβλημα της σημερινής Δημοκρατίας είναι πώς θα ελεγθεί η τηλεόραση ώστε να μην ασκούν τυραννία επί των πολλών εκείνοι που τη χειρίζονται. Θα έπρεπε να γίνεται αξιοκρατικά η επιλογή των ανθρώπων της. Με τη βιαστική προβολή λέξεων και νοημάτων η τηλεόραση καταδυναστεύει τη συνείδησή σου, σε υποτάσσει κατά κάποιον τρόπο σε μια αβασάνιστη αποδοχή εντυπώσεων και γνωμών που έχουν επιλεγεί από άλλους».

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του ακαδημαϊκού, καθηγητή, Κ. Δεσποτόπουλου, στο «συν» των «Νέων».
Αναδημοσίευση από τα Νέα - Ημερομηνία δημοσίευσης: 12-11-11

Διαβάστε επίσης:

  1. Kurt Lenk, Κοινή γνώμη στην εποχή της μαζικής επικοινωνίας — παράδειγμα τηλεόραση, Πολιτική κοινωνιολογία, Επίκεντρο, 2005
  2. Δημήτρης Νατσιός, «Διασκεδάζοντας» με τηλεοπτικές αναθυμιάσεις, 5.2.10
  3. Γιώργος Καραμπελιάς, Ο ρόλος της τηλεόρασης, Ρηξη-κέλευθα, 7 Μαρ 11