Η ευγενής διπλωματική, πολιτική και πνευματική τύφλωση

Παναγιώτης Ήφαιστος

Υπό τις περιστάσεις, μερικές σύντομες και μεστές θέσεις επί αυτονόητων και πασίδηλων γεγονότων είναι αναγκαίες.

Πρόβλεψη διόλου ριψοκίνδυνη: Οι Έλληνες θα πάθουν μεγάλες ζημιές τους μήνες και τα χρόνια που έρχονται.

α) Η Κύπρος χάθηκε ήδη και αυτή την στιγμή κτίζεται η μεγαλύτερη παγίδευση του ελληνισμού μετά την πτώση του Βυζαντίου. Αυτή την φορά δεν θα σκλαβωθούν ή θα εκδιωχθούν άμεσα οι εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες της Κύπρου για να καταφύγουν στην "προσφυγομάνα Ελλάδα" (ο κυριότερος ρόλος του νεοελληνικού κρατιδίου αυτός ήταν: να υποδέχεται τους πρόσφυγες των οποίων την φυγή από τις πατρογονικές τους εστίες αυτό προκαλούσε). Θα εντειχιστούν σε δομές που θα προκαλέσει αργό θάνατο, ολοένα και πιο βαθιά παγίδευση του νεοελληνικού κρατιδίου και αναπόδραστα θα προκαλέσει αναρίθμητους ρευστούς και μετακινούμενους ανθρώπους (τόσο χωροταξιακά όσο και συνειδησιακά - ανάλογα και αντίστοιχα παραδείγματα είναι όσοι φυγαδεύτηκαν ένθεν και ένθεν και εκείθεν το 1922, οι βορειοηπειρώτες, οι βλάχοι, οι του εμφυλίου και πολλοί άλλοι).

β) Σε όλο το υπόλοιπο μέτωπο που αρχίζει από το Καστελλόριζο μέχρι την Ήπειρο οι αναθεωρητισμοί δεν σιγοβράζουν αλλά φουντώνουν. Πολιτικό σύστημα εδώ που να βλέπει, να αναλύει, να σχεδιάζει στην βάση των εθνικών συμφερόντων, να χαράσσει υψηλή στρατηγική και να την εφαρμόζει, δεν υπάρχει. Υπάρχει όπως πάντοτε, όπως το χαρακτήρισε ο συνάδελφος Γιώργος Κοντογιώργης, ένα πρατήριο ξένο συμφερόντων που ονομάζεται νεοελληνικό κράτος.

γ) Τρίτον και κυριότερο, είναι η απάντηση στο ερώτημα τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει στο νεοελληνικό κράτος. Σίγουρα υπάρχουν περί τα εννέα εκατομμύρια έλληνες, δηλαδή, των ελλήνων οι κοινότητες οι οποίες τον ενάμιση τελευταίο αιώνα προσέρχονται και συνωστίζονται στο νεοελληνικό κράτος. Δεν υπάρχει το ελάχιστο: Πολιτικές μορφές όπως ο Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και άλλοι αυτού του διαμετρήματος. Οι τελευταίοι, παρά την αμφιλεγόμενη διαδρομή τους, τα τραγικά λάθη τους και τις ακόμη πιο τραγικές αντιφάσεις και αντιθέσεις τους, είχαν κάποιο ψυχικό και ηθικό ελληνικό διαμέτρημα. Λίγο πολύ, κουτσά στραβά, το αιτιολογούσαν με όρους ελληνικού έθνους, ("έθνους", με τους πνευματικούς και πολιτικούς όρους που το αναλύσω στην μονογραφία μου Κοσμοθεωρία των Εθνών).

Τελικά, όμως, στο νεοελληνικό κράτος υπάρχουν και κάποια αλλότρια πράγματα που δημιουργήθηκαν, βασικά, τις δύο τελευταίες δεκαετίες:

α) Μια εκτεταμένη παρέα που διακλαδώνεται σε διεθνικά "Ιδρύματα"-ΜΚΟ τα οποία δρουν και λειτουργούν εξωπολιτικά, εξωκοινωνικά και παραπολιτικά. Εδώ και ενάμιση περίπου δεκαετία (το σκηνικό στήθηκε πιο μπροστά σε κάποια εργαστήρια μαλακής ισχύος όπου υπηρετούσαν "υψηλοί αξιωματούχοι του Πενταγώνου", μεταγενέστερα χαμογελαστοί λύκοι όπου τους έστελλαν) όλο το κοινωνικοπολιτικό οικοδόμημα βομβαρδίστηκε με ανορθολογικές εκτιμήσεις (όχι αναλύσεις αλλά λανθασμένα δόγματα στρατηγικής σκοπιμότητας) για το διεθνές σύστημα, για την ΕΕ, για την Τουρκία, για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, για τα αίτια του κυπριακού ή άλλων "εθνικών θεμάτων", για το περιεχόμενο και την αποστολή του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών και για τον ρόλο των ηγεμονικών δυνάμεων, καθώς και τις δυνατότητες των λιγότερο ισχυρών κρατών στις σχέσεις τους με τα ισχυρότερα κράτη. Εγώ θα έλεγα ότι αυτή η παρέα είναι μια από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις πνευματικού δολιοφθορέα μιας κοινωνίας που γίνεται στόχος αναθεωρητικών-ηγεμονικών δυνάμεων και που συνειδητά ή ανεπίγνωστα στήνει σκηνικό πνευματικού ροκανίσματος των πολιτών, πνευματικής αποδόμησής τους και διασποράς του κράτους και της κοινωνίας στους πέντε ανέμους. Αυτά παθαίνουν όσες κοινωνίες δεν προσέχουν και τα παραδέίγματα είναι πολλά όπως είναι ρευστή η σύνθεση και οι διανεμητικές δυναμικές του διεθνούς συστήματος.

β) Υπάρχουν μέσα μαζικής επικοινωνίας που εξεζητημένα και στην βάση κλασικών προτύπων μαλακής ισχύος επηρεάζεται από αυτή την "παρέα". Συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετείται η αποδόμηση, το μεταμοντέρνο ροκάνισμα και η διασπορά των νεοελλήνων. Όπως εξηγώ στο Κοσμοθεωρία των Εθνών σε ένα γενικότερο πλαίσιο η συρρίκνωση ή εξανέμισμα ενός κράτους δεν σημαίνει εξαφάνιση ενός έθνους γιατί το έθνος είναι πνευματικό, πολιτικό και πολιτιστικό κτίσμα. Σημαίνει όμως κακουχίες για όσους στην κάθε συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία βρεθούν στις συμπληγάδες.

γ) Υπάρχουν ακόμη, πολιτικές ηγεσίες οι οποίες καταβρόχθισαν μεγατόνους πνευματικών σκουπιδιών περί "παγκοσμιοποίησης", "μεταεθνικής εποχής" και άλλων αποδομητικών σκουπιδιών που όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κατανοήσει διαβάζοντας τις εξονυχιστικές αναλύσεις του μεταμοντερνισμού που κάνω στο προαναφερθέν Κοσμοθεωρία των Εθνών. Οι ύστερες πολιτικές ηγεσίες, ακόμη, δεν είναι μόνο σε πλήρη πνευματική σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Είναι επιπλέον βυθισμένοι μέχρι στο λαιμό στο κομματικοφαυλοκρατικό σύστημα που περιέγραψε με ιδιοφυή τρόπο ο Ευάγγελος Κοροβίνης στο "Νεοελληνική Φαυλοκρατία" (εκδόσεις Αρμός).

δ) Χιλιάδες φοιτητές γόνοι των ελληνικών κοινοτήτων που συνωστίζονται στο νεοελληνικό κράτος και οι οποίοι με την σειρά τους αντί να πάνε να σπουδάσουν καμιά αξιοπρεπή επιστήμη όπως γιατροί, λογιστές, μηχανικοί -για την διεθνολογική-πολιτική τους μόρφωσή τους αρκούσε ο Θουκυδίδης, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας και οποιοδήποτε μη ιδεολογικό κείμενο τους περιγράφει και ερμηνεύει- συνωστίζονται με την σειρά τους στα λεγόμενα τμήματα κοινωνικών επιστημών (του νεοελληνικού κράτους και της αλλοδαπής) όπου τους αποδομούν πνευματικά τα κυρίαρχα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα και θεωρήματα.

ε) Υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια έλληνες οι οποίοι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν υψιτενείς θεωρίες διεθνών σχέσεων ή πολιτικής επιστήμης και οι οποίοι, για να παραφράσω τον Καβάφη, "ανεπαισθήτως κλείστηκαν από τον κόσμο έξω". Ζουν στον κόσμο τους, ο καθείς τους έχει την "δική του ατομικιστική ατζέντα", αντί πολιτικών απόψεων αναπτύσσει ρευστές αντιλήψεις απόρροια ιδεολογημάτων και θεωρημάτων και χωρίς να το περιμένουν, κάποια στιγμή, "έρχονται οι βάρβαροι", οι ζημιές, οι κακουχίες, η απώλεια ασφάλειας και η απώλεια ευημερίας. Κάτσε μετά, να θυμηθείς τι έλεγαν οι μεταμοντέρνοι ηρακλειδείς των ηγεμονικών συμφερόντων, τι έκανε ο καθείς με την "ατομική του ατζέντα", το τι έγραφε ο "υψηλός αξιωματούχος του Πενταγώνου" και η παρέα του την δεκαετία του 1990, το πως λειτούργησε ο ένας ή άλλος ακαδημαϊκός στα εκλεκτορικά σώματα και το πως λειτούργησε το φαυλοκομμματικοκρατικό σύστημα επί ζητημάτων πολιτικής σταθερότητας. Εδώ για να γίνω πιο ακριβής, τα αίτια της μεγαλύτερης καταστροφής της ανθρωπότητας την δεκαετία του 1910 και του 1920 -όταν οι αποικιοκρατικές και ηγεμονικές δυνάμεις κατέστρεψαν εκ θεμελίων τον πολιτικό πολιτισμό των εθνών που κτίστηκε από την κλασική εποχή μέχρι την πτώση του Βυζαντίου και που επιβίωσε των Οθωμανών- τα φορτώσαμε σε ένα και μόνο γεγονός: "έχασε ο Βενιζέλος τις εκλογές".

Σταματώ εδώ παραθέτοντας πληροφορίες για δύο γεγονότα.

Το πρώτον, αφορά τις πολιτικές διαβουλεύσεις στην Τουρκία όπου οι Γκιουλ-Ερτογαν-Νταβούτογλου για τους Κούρδους [είναι αυτό το τρίγωνο που ο Υψηλός Αξιωματούχος έπεισε πάρα πολλούς πως "δεν θα πολεμά" επειδή "θα είναι δημοκρατικό" και που θα δημιουργήσει ανθόσπαρτο ελληνοτουρκικό βίο α) όταν με την δική μας άνευ όρων φανατική υποστήριξη των ηγεμονικών αξιώσεων της Τουρκίας απέναντι στην ΕΕ (υπό την Υψηλή Καθοδήγηση του Πενταγώνου, όπως είναι κοινώς γνωστό) β) όταν δώσουμε την Κύπρο χειροδόπαρα δεμένη στην Άγκυρα, γ) όταν εγκαταλείψουμε τα απορρέοντα από το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά μας δικαιώματα σε όλο το υπόλοιπο μέτωπο και δ) όταν "θυσιάσουμε κυριαρχία εν ονόματι της μεταεθνικής εποχής" (όπως περίπου δήλωσε, με περισσή αθωότητα, πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής]. Δεν προκρίνουν πλέον, μαθαίνουμε, την επίλυση του κουρδικού ζητήματος στην βάση του μοντέλου που οι ίδιοι προωθούν στην Κύπρο και που στην Βοσνία αποτυγχάνει παταγωδώς. Προκρίνουν την ενσωμάτωση στην τουρκική πλειονότητα. Το αν θα επιτύχει είναι άλλη υπόθεση. Απλά υπενθυμίζω ότι η πλειονότητα πλέον των πολιτικών και "αναλυτικών" ελίτ της Κύπρου και της Ελλάδας προκρίνουν το Βοσνιακό μοντέλο στην Κύπρο, δηλαδή το χειρότερο όλων αυτών των τερατωδών κατασκευών, το σχέδιο Αναν.

Το δεύτερον, αφορά το όργιο σαδιστικών δραστηριοτήτων βρικολακιασμένων αξιωματούχων πάνω στο εγκαταλειμμένο κορμί της Κύπρου (και αναμενόμενα αυτό ισχύει σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής), οι οποίοι διαμέσου του ΟΗΕ, ΜΚΟ και άλλων "εξαρτημένων μεταβλητών της ισχύος" λειτουργούν ως και να μην υπάρχει ελληνικό και κυπριακό κράτος, ελληνική και κυπριακή πνευματική ζωή, ελληνική και κυπριακή κοινότητα επιστημόνων και ελληνική και κυπριακή πολιτική ζωή. Ή μήπως τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει; Παραθέτω το χθεσινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Μιχάλη Ιγνατίου και το σχόλιο του Ν. Κυριακού στο ΕΘΝΟΣ που τα λέει όλα. Ο καθείς σύμφωνα με τα συμφέροντά του σκέφτεται και ενεργεί κατά βούληση και με σιγουριά ότι στην ελληνική πλευρά υπάρχουν εξυπηρετικές στρατιές που θα εξυπηρετήσουν αυτά τα συμφέροντα εις βάρος της ασφάλειάς μας, του διεθνούς δικαίου, των ευρύτερων και βαθύτερων συμφερόντων μας, ακόμη και εις βάρος της κυριαρχίας.

Αναδημοσίευση από το www.ifestos.edu.gr - Ημερομηνία δημοσίευσης: 11-09-09