Οι κραυγές της Ιστορίας δεν καταπνίγονται

Του Γιάννη Σπανού

Όποιος γνωρίζει τα ιστορικά δεδομένα από το 1570 και εντεύθεν και προέβη σε στοιχειώδη έστω ανάλυση των δραματικών παθών του Κυπριακού Ελληνισμού, στη διάρκεια της πρώτης τουρκοκρατίας και των προεκτάσεών των διά πυρός, σιδήρου και φυλετικού μίσους νοοτροπιών της, φυσιολογικά θα διερωτάται, από τη διατύπωση μονομερούς λύπης, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που προκλήθηκε από το πολιτικό ερώτημα του κατοχικού εγκαθέτου, περί των ισχυριζομένων κακοπαθειών της τουρκοκυπριακής μειονότητας της Κύπρου από το 1963. Ήταν δε η προεδρική λύπη μονομερής και πολιτικά μεροληπτική, επειδή αφορούσε σε χρονικά περιορισμένους ισχυρισμούς και περιέργως απέκλειε τις τραγικές αλήθειες 432 χρόνων, από τότε, δηλαδή, που ενέσκηψε η αφανιστική λαίλαπα της αιματοστάλακτης τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα, με σφαγές, ατιμίες, εξανδραποδισμούς, βάσανα ανεκλάλητα, που επέβαλαν στην ιστορία την παρατεταμένη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής των παθών στο δύσμοιρο Λαό μας. Και ιδού οι αριθμοί προς εξαγωγή των ηχηρών συμπερασμάτων, που θα στοιχειοθετούσαν την απάντηση στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, υπό έννοιαν ερωτήσεως:

Διαβάστε περισσότερα...