Του Βασίλη Φίλια
Καθηγητή, πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου
Οι ωροδείκτες της Ιστορίας, όπως και οι ωροδείκτες του χρόνου, δεν σταματούν ποτέ. Όμως οι ωροδείκτες της Ιστορίας σημασιοδοτούν τον χρόνο, διότι καταγράφουν ανεξίτηλα ό,τι σημαντικό και κρίσιμο συμβαίνει στη διαδρομή του.
Η καταγραφή αυτή δεν είναι απλή παράθεση επεισοδίων και γεγονότων, αλλά συνδέεται με τη νοηματοποίησή τους. Ακριβώς γι' αυτό η Ιστορία δεν συνιστά «καταλογοποίηση» του πρόσκαιρου, του περιστασιακού και του περαστικού, αλλά διαμορφώνει τη συνειδησιακή συνέχεια στη ζωή των λαών και των εθνών.
Ακριβώς γι' αυτό ο άνθρωπος του σήμερα είναι γέννημα του ανθρώπου του χτες και αποτελεί πρόπλασμα του ανθρώπου του αύριο.
Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, δεν μπορούν να κατανοήσουν, επομένως να εξηγήσουν, την Ιστορία, όπως π.χ. οι Αμερικανοί, που χρησιμοποιούν στη γλώσσα τους, για κάτι που συνέβη στο παρελθόν, τη διατύπωση «είναι ιστορία» (it's history) με την έννοια της εξαφάνισής του στην ανυπαρξία. Δεν μπορούν να κατανοήσουν την Ιστορία, διότι στον ιστορικό χρόνο τίποτα σημαντικό δεν είναι τελεσίδικα παρελθόν, δεδομένου ότι επενεργεί και στο παρόν και στο μέλλον.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε ασημαντότητα επιβιώνει διαχρονικά. Ακριβώς το αντίθετο: Η κρησάρα του ιστορικού χρόνου είναι αμείλικτη και αποβάλλει ό,τι είναι κονιορτός και σκόνη του ανθρώπινου γίγνεσθαι.
Διαβάστε περισσότερα...
Καθηγητή, πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου
Οι ωροδείκτες της Ιστορίας, όπως και οι ωροδείκτες του χρόνου, δεν σταματούν ποτέ. Όμως οι ωροδείκτες της Ιστορίας σημασιοδοτούν τον χρόνο, διότι καταγράφουν ανεξίτηλα ό,τι σημαντικό και κρίσιμο συμβαίνει στη διαδρομή του.
Η καταγραφή αυτή δεν είναι απλή παράθεση επεισοδίων και γεγονότων, αλλά συνδέεται με τη νοηματοποίησή τους. Ακριβώς γι' αυτό η Ιστορία δεν συνιστά «καταλογοποίηση» του πρόσκαιρου, του περιστασιακού και του περαστικού, αλλά διαμορφώνει τη συνειδησιακή συνέχεια στη ζωή των λαών και των εθνών.
Ακριβώς γι' αυτό ο άνθρωπος του σήμερα είναι γέννημα του ανθρώπου του χτες και αποτελεί πρόπλασμα του ανθρώπου του αύριο.
Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, δεν μπορούν να κατανοήσουν, επομένως να εξηγήσουν, την Ιστορία, όπως π.χ. οι Αμερικανοί, που χρησιμοποιούν στη γλώσσα τους, για κάτι που συνέβη στο παρελθόν, τη διατύπωση «είναι ιστορία» (it's history) με την έννοια της εξαφάνισής του στην ανυπαρξία. Δεν μπορούν να κατανοήσουν την Ιστορία, διότι στον ιστορικό χρόνο τίποτα σημαντικό δεν είναι τελεσίδικα παρελθόν, δεδομένου ότι επενεργεί και στο παρόν και στο μέλλον.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε ασημαντότητα επιβιώνει διαχρονικά. Ακριβώς το αντίθετο: Η κρησάρα του ιστορικού χρόνου είναι αμείλικτη και αποβάλλει ό,τι είναι κονιορτός και σκόνη του ανθρώπινου γίγνεσθαι.
Διαβάστε περισσότερα...