Στάθης (Σταυρόπουλος)
Χρόνια έχω να δω πολιτικούς με ντεμοντέ γραβάτες, πλην ολίγων. Κι ακόμα ολιγότερων δημοσιογράφων, κυρίως τηλεοπτικών.
Κάθε χρονιά όλοι, ή σχεδόν όλοι, φορούν τις γραβάτες τής σαιζόν. Φέτος (έως τον Σεπτέμβρη που θα βγουν οι καινούργιες) με χρώματα απαλά παλ χωρίς σχήματα και σχέδια. Ισως να 'ναι οι γραβάτες τής κάθε σαιζόν μια δήλωση ότι οι καριέρες συνεχίζονται, ότι οι μπίζνες πάνε αζγιούζαλ, ότι τα συμβόλαια και οι μίζες φορούν τη γραβάτα τους, άρα υπάρχουν...
***
Οτι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τον κ. Παπανδρέου πολλοί απ' τους πολίτες που πίστεψαν σ' αυτόν, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Οτι επίσης τον εγκαταλείπουν απογοητευμένοι, όλο και περισσότεροι με όλο και ταχύτερους ρυθμούς, είναι εξ ίσου πασιφανές. Καθημερινώς.
Το ανησυχητικόν όμως (για τον ίδιο) είναι ότι πλέον αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν τα παπαγαλάκια του, μάλιστα πολλά εξ αυτών τα κορυφαία. Χμμ! Οταν τα παπαγαλάκια του Ηγεμόνος μεταλλάσσονται σε κοράκια κι αρχίζουν να ίπτανται πάνω απ' το κεφάλι του σαν γύπες, τότε οι οιωνοί (μπεκάτσες, τρυποκάρυδοι και τσαλαπετεινοί) έχουν αρχίσει να ψάχνουν για άλλον «κυρ Σταύρο κι αφέντη Τσουτσουλομύτη»...
Εχει δίκιο η κυρία Μπακογιάννη, όταν λέει ότι ο κ. Σαμαράς σπρώχνει τη Ν.Δ. προς μιαν πιο λαϊκή (τρε μπανάλ) δεξιά κατεύθυνση. Οντως οι «τοστιέρες» που παραλάμβανε η ίδια από τη Ζήμενς ήταν πιο νεοφιλελεύθερες.
Και οι λεμονοστύφτες! Πιο κεντρώοι.
*****
Δίκιο έχει επίσης και ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος, όταν ισχυρίζεται ότι «κύκλοι», «κέντρα» και «συμφέροντα» απεργάζονται την πολιτική, ηθική -ακόμα και τη «φυσική του εξόντωση»! Μάλλον για οικοπεδοφάγους θα πρόκειται.
Είναι πολλά τα ακίνητα, λεβέντη μου.
Ακόμα κι ο Αρχιμήδης, όταν έλεγε «δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω» δεν εννοούσε την ακίνητη περιουσία.
Τα ακίνητα είναι απαραβίαστα. Είναι το ιερόν και το όσιον της πεμπτουσίας του συστήματος. Ακόμα και ο Σοσιαλισμός (για τον οποίον αγωνίσθηκαν ο Ακης, ο Γιάννος, ο Σημίτης κι ο Τσουκάτος), όταν δοκίμασε να κλονίσει τα ακίνητα, κατέρρευσε! Και σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους και τις δέκα υπερπόντιες...
Οι παλιές μας σημαίες. Σκάνε η μια μετά την άλλη. Σαν φούσκες. Σαν βαρελότα. Οι πράσινες. Κι ορισμένες κόκκινες.
Και μου θυμίζουν όλα αυτά μια παλιά ταινία του ιταλικού νεορρεαλισμού «Τα Τέρατα» με τον Βιτόριο Γκάσμαν και τον Ουγκο Τονιάτσι, γκροτέσκ καρικατούρες, όπου μεταφερμένες στα καθ' ημάς συναθροίζουν ολόκληρη «πινακοθήκη».
Η κυρία Ξενογιαννακοπούλου: βλέπει τα εκατομμύρια της διασπάθισης και της σπατάλης στον τομέα του ΕΣΥ να περνούν από μπροστά της σαν τραίνα προς άγνωστον προορισμό. Βαγόνια φορτωμένα με εκατομμύρια «πεταμένα» ευρώ -στα πιράνχας.
Και η κυρία Ξενογιαννακοπούλου χαμογελά, δίνει συνεντεύξεις και δεν τρέχει (εκτός απ' τα διαρρέοντα εκατομμύρια ευρώ μηνιαίως) κάστανο.
Ο κ. Λοβέρδος. Ο Λοβερδοκτόνος. Ο οποίος όταν δεν δολοφονεί αυτά που λέει, όταν δεν εξαπατά αυτά που κάνει, όταν δεν παίζει το παιχνίδι του Χότζα (χώσε δέκα ζώα στο σπίτι ώσπου να σκάσουν οι ένοικοι, βγάλε μετά δύο κι όλοι θα νιώσουν πιο άνετα), θρηνεί μπροστά στις κάμερες που δεν προλαβαίνει να θρηνήσει μπροστά σε ακόμα περισσότερες κάμερες.
Ο κ. Δρούτσας! Ο άνθρωπος έχει σβήσει την Ελλάδα απ' τον διπλωματικό χάρτη του κόσμου. Απλώς η χώρα δεν ασκεί εξωτερική πολιτική. Ιδίως μετά την (άκαρδη) απομάκρυνση Γκερέκου, ο 25ος παράλληλος στο Αιγαίο έχει έρθει ακόμα δυτικότερα.
Με αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ η μεγαλειώδης εκείνη ιδέα να πρωταγωνιστήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας σε τηλεοπτικά σποτ, διαφημιστικά για τον τουρισμό μας...
Γουελκαμφροϋλαϊντουγκρής...
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία - Ημερομηνία δημοσίευσης: 09-06-10