Ο επικίνδυνος μύθος της «αμυντικής αστυνόμευσης»

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη

Η απόφαση του υπουργού Εσωτερικών κ. Παυλόπουλου, μετά τον τραγικό θάνατο του 15χρονου στα Εξάρχεια, να διατάξει τις δυνάμεις της αστυνομίας σε «αμυντική στάση», αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα της αστυνόμευσης σε μια δημοκρατική κοινωνία. Από πρώτη άποψη, η απόφαση Παυλόπουλου ακούγεται «σώφρων» επιλογή. Θα δείξουμε ότι είναι άφρων επιλογή...

Μοιάζει να περιορίζει το ρίσκο ανθρώπινων απωλειών. Θα δείξουμε ότι μεγιστοποιεί τους κινδύνους εκτεταμένης αιματοχυσίας...

Να το πούμε καθαρά εξ αρχής: Δεν υπάρχει έννοια «αμυντικής αστυνόμευσης». Η «Άμυνα» και η «Επίθεση» είναι έννοιες που αφορούν τον Πόλεμο και το πολεμικό φαινόμενο γενικότερο. Όταν μεταφέρονται από το πολεμικό σε άλλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή. Γιατί ο Πόλεμος αφορά τη «χρήση βίας χωρίς όρια», σύμφωνα με τον κλασικό ορισμό του Κλαούζεβιτς. Κι όταν αναφερόμαστε σε πεδία πέραν του Πολέμου, όπου δεν νοείται χρήση «βίας χωρίς όρια», τότε το εννοιολογικό περιεχόμενο των όρων που χρησιμοποιούμε μετασχηματίζεται δραστικά. Το νόημα αλλάζει. Η μετατρέπεται σε α-νοησία...

Διαβάστε περισσότερα...