Κρίση, αίτια και θεραπεία

Τα αίτια κρίσεων όπως η συντρέχουσα ελληνική διακρίνονται σε πρωταρχικά και δευτερεύοντα.

Παναγιώτης Ήφαιστος

Τα αίτια κρίσεων όπως η συντρέχουσα ελληνική διακρίνονται σε πρωταρχικά και δευτερεύοντα. Εδώ θα αναφερθούμε στα πρωταρχικά. Eνα έθνος που λικνίζεται για να ισορροπήσει ή, εάν πέσει, να μπορέσει να ορθοποδήσει και να διασωθεί, απαιτείται να θεραπεύσει την πρωταρχική παθογένεια: Να αναβιώσει τις ουσίες και τα νοήματα που συγκροτούν και συγκρατούν το εθνοκράτος. Χωρίς μια τέτοια κοσμοθεωρητική ανασύνταξη διέξοδος δεν υπάρχει. "Πνευματικά και πολιτικά ερείσματα υπάρχουν". Βρίσκονται μέσα στον διαχρονικό στοιχειακό υπαρξιακό πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι τα πολιτικά και πολιτισμικά ερείσματα της μακραίωνης ελληνικότητας. Είναι ο εαυτός μας που πρέπει να ξαναβρούμε. Χωρίς άντληση από αυτή τη δεξαμενή πνευματικού και πολιτικού αίματος οι Ελληνες είναι πολιτικά νεκροί. Χρειάζονται όμως εγερτήριες και διεγερτικές κινητήριες ηγετικές δυνάμεις.

Επί μακρόν τις τελευταίες δεκαετίες η γνήσια και μακραίωνη ελληνικότητα βάλλεται ποικιλοτρόπως, πανταχόθεν και ανελέητα: Στο ένα άκρο του εκκρεμούς βρίσκονται οι γραφικές γελοιότητες περί "Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών" και στο άλλο άκρο συνωστίζονται τα μέλη ενός μορφικά πανομοιότυπου γυάλινου κόσμου διεθνιστικών και κοσμοπολίτικων ιδεολογικών κατασκευών. Είναι οι ευτελείς προπαγάνδες περί δήθεν επικείμενης έλευσης του ενός ή του άλλου ενωμένου πλανήτη και της μιας ή της άλλης παγκοσμιότητας. Θεωρούν τα εθνοκράτη (όλως περιέργως όχι όμως και τα ηγεμονικά) περιττά και αναλώσιμα. Οπως έγραψε ο Κονδύλης, "συχνά, όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς".

Τις τελευταίες δεκαετίες οι Ελληνες καταβρόχθισαν βουνά ψεύτικων και κίβδηλων ιδεολογημάτων και άφθονη προπαγάνδα. Είναι η στιγμή να τα αποβάλουν. Να αποταχθεί ό,τι υπονομεύει την ιστορικά εδραία ενστικτώδη ταύτιση των Ελλήνων με την ανεξάρτητη Πολιτεία τους και με τη Δημοκρατία ως την προαπαιτούμενη συνθήκη της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Για τους Ελληνες Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία πάντοτε ήταν το δίπτυχο της Ελευθερίας. Να κατεδαφιστούν τα τείχη που κρατούν έξω από τη νεοελληνική κοινωνικοπολιτική σφαίρα τα διαχρονικά πολιτικά και πνευματικά ερείσματα των Ελλήνων. Τα τείχη αυτά οριοθετούν νομικοθεσμικά στενόχωρες, πνευματικά στερημένες και δημοκρατικά ελλειμματικές κατεξουσιαστικές δομές. Οταν ο Ελληνας φυλακίζεται, μέσα σε τέτοιες δομές, ασφυκτιά ή εκρήγνυται.

Η ιδιόμορφη λανθάνουσα ξενοκρατία των δύο τελευταίων δεκαετιών, η οποία καλλιεργήθηκε από πλήθος κραχτών επίπλαστων μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων, ήταν το προοίμιο της ακόμη πιο δυσβάστακτης σημερινής δεσποτείας των αλλεπάλληλων αδιέξοδων "μνημονίων" τα οποία μας επιβάλλονται χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση. Η "αγανάκτηση" αυτών των ημερών κατά των διεθνικών τοκογλύφων και κατά των ηγετών μας είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

Λανθασμένες ήταν και οι εκτιμήσεις για τη φυσιογνωμία και τις λειτουργίες της ΕΕ που ακύρωσαν κάθε αξίωση ορθολογιστικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οικονομικά και θεσμικά απροετοίμαστοι, εκτεθήκαμε σε ένα ανελέητο χρηματοοικονομικό ανταγωνισμό χωρίς ελπίδα.

Στις επικείμενες σκληρές διαπραγματεύσεις, υπάρχει ελπίδα μόνο εάν θρυμματιστεί ο γυάλινος κόσμος των ιδεολογημάτων και εάν εμφορούμενοι από τις κοσμοθεωρίες μας εισέλθουμε στο διεθνές και ευρωπαϊκό εθνοκρατοκεντρικό πεδίο με κριτήριο το εθνικό συμφέρον έχοντας κατά νου ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο δικά μας. Τότε μόνο μπορούμε να συνομιλούμε όρθιοι, ισότιμα, ορθολογιστικά και ωφέλιμα για τη χώρα μας.

Αναδημοσίευση από το Έθνος - Ημερομηνία δημοσίευσης: 19-06-11