Γιώργος Γεωργακόπουλος,
Πολιτικός Μηχανικός
Καλώ όποιον γνωρίζει ανάγνωση να διαβάζει! Το βιβλίο παρέχει μια ευρύτατη κλίμακα ενδιαφέροντος για τον όποιο αναγνώστη και του δίνει την δυνατότητα να μπορεί να εκφέρει την γνώμη του σ’ ότι διαβάζει, σε δημοσιεύματα, σε ότι ακούει στο ραδιόφωνο ή βλέπει στην τηλεόραση και συζητάει παντού.
Έγινε πολύς θόρυβος με την δημοσίευση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου «Το Στρατηγικό Βάθος». Το βιβλίο μεταφρασμένο στα ελληνικά, αριθμεί την 8η έκδοση του.
Οι αντιδράσεις από τους αναγνώστες του ή ημιαναγνώστες του ήταν επικριτικές μέχρι άναρθρες κραυγές, που δεν αφήνουν αυτούς που δεν το διάβασαν, να μορφώσουν μια άλλη άποψη. Θα επιχειρήσω να καταθέσω την δική μου γνώμη και για τον συγγραφέα αλλά και για το βιβλίο του.
Είμαι υποχρεωμένος να συγχαρώ τον ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ για το περισπούδαστο πόνημα του.
Σε μια χώρα όπως η ΕΛΛΑΔΑ όπου αν πεις ή τολμήσεις να πεις, ότι αγαπάς την ΕΛΛΑΔΑ, είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ, έχω προαιώνια ιδανικά και πολιτισμό, θα αγωνιστώ για την γαλούχηση των νεότερων γενεών για να αγαπούν αυτήν την λατρεμένη Χώρα, κινδυνεύεις να θεωρηθείς πατριδολάτρης, εθνικόφρων και κατ’ επέκταση δεξιός και ακόμα φασίστας.
Σε μια χώρα που η πολύπολιτισμική κουλτούρα ανθεί και η άλωση της εθνικής κληρονομιάς και ιδανικών είναι επί θύραις, αν πεις ή τολμήσεις να πεις ότι σαν τον Ελ. Βενιζέλο «Έχω όραμα η ΕΛΛΑΔΑ να γίνει μεγάλη στις δύο ηπείρους και στις πέντε θάλασσες», θα δεχθείς τουλάχιστον ειρωνικά χαμαιλεόντια χαμόγελα και θα αισθανθείς φαιδρός.
Ο ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ.
Έρχεται σε μία κρίσιμη πράγματι καμπή της χώρας μας, για όποιον επιχειρεί την άλλη ανάγνωση, να διδάξει.
Δεν λέει τίποτε μυστικιστικό, τίποτε ουτοπικό, τίποτε απραγματοποίητο, τίποτε ψέματα.
Διατρανώνει την αγάπη του για την Τουρκία. Μιλάει με πάθος και επιχειρήματα – δικά του – για το που πρέπει να βαδίσει η πατρίδα του για να πάρει την θέση που της αξίζει μέσα στο όραμα του.
Σε μένα, για να μην μακρηγορώ γεννάται αυθόρμητα το ερώτημα. Υπάρχει εθνικό όραμα για την ΕΛΛΑΔΑ του σήμερα και των επερχομένων γενεών;
Η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική θέση της Πατρίδας μου αξιοποιείται από τους εθνοπατέρες μας πολιτικούς, από τους ακαδημαϊκούς, από τους συγγραφείς και ποιητές μας και σε ποιο βαθμό;
Χωρίς ερείσματα εφάμιλλα των δικών μας, κατηγορείται ο Νταβούτογλου και η στρατιωτική και πολιτική ελίτ της Τουρκίας ότι διέπεται από χίμαιρες και αλαζονεία. Δεν είναι ούτε ουτοπιστής, ούτε αλαζών.
Η πραγματικότητα λέει ότι η Τουρκία των 600 σκηνών του 6ου μ.χ αιώνος σήμερα είναι η χώρα των 70.000.000 τουλάχιστον.
Τα οικονομικά επιτεύγματα του Νταγίπ Ερντογάν θα τα ζηλεύουν κρυφά και φωναχτά οι σημερινοί ή παρελθόντες ηγέτες μας.
Τα διπλωματικά ανοίγματα στις χώρες των οθωμανικών και ισλαμικών καταλοίπων, Αλβανία, Βοσνία, Σκόπια, Βουλγαρία, Αζερμπαϊτζάν μέχρι τους Ουιγούρους της Κίνας θα πρέπει για τους υψιπετής Υπουργούς μας Εξωτερικών να μην τους αφήνουν να καθεύδουν.
Το σφυρηλάτημα διαρκώς των δεσμών, μέσω της κοινής θρησκείας, με την Περσία και τον Αραβικό κόσμο, δεν είναι ουτοπία, είναι διαρκές μέλημα.
Δεν προσυπογραφώ διακήρυξη για την αναβίωση της Αυτοκρατορίας του Μ. Αλεξάνδρου, ούτε της Βυζαντινής. Βλέπω όμως δίπλα μας οι «μισητοί Τούρκοι» με μια ιστορία κατακτήσεων, γενοκτονιών, εξισλαμισμού και αναρίθμητων ραγιάδων να προσπαθεί να διαγράψει το μειονέκτημα και να προβάλει τα όποια τυχόν, κατά την άποψη του Νταβούτογλου, πλεονεκτήματα.
Η λεκτική προώθηση κατ’ αρχήν του οράματος, ανάβει την θρυαλλίδα της υλοποίησης σταδιακά και καίρια στοχευμένα ώστε σε «Στρατηγικό Βάθος» να κερδίσεις ότι θα οικοδομεί σε πραγματικό χρόνο το όραμα σου.
Είτε το θέλουμε, είτε το αρνούμαστε, η σημερινή Τουρκία έχει ιστορικό βάθος που διδάσκει μεθοδευμένα την νεολαία, τους στρατιωτικούς και τους πολιτικούς της, επικά κατορθώματα από την Βιένη της Αυστρίας, μέχρι την Τρίπολη της Λιβύης και από την εχθρική ΕΛΛΑΔΑ μέχρι την Μεσοποταμία και τον κόλπο της Άκαμπα. Έχουν ιστορία κατά το δοκούν...
Αντίθετα απλές ερωτήσεις δημοσκοπικές αν κάναμε για την δικιά μας Ιστορία θα απογοητευθούμε και θα ανατρέξουμε στους Φιλέλληνες για να μας τις απαντήσουν.
Η επεμβατική πολιτιστική και οικονομική πολιτική για την θεμελίωση του οράματος είναι απαραίτητη για όποιον λαό θέλει να επιβιώσει διαχρονικά και να δικαιωθεί στο μέλλον. Μια απλή ματιά στον χάρτη θα δείξει ότι από το Μόναχο, την Τεργέστη, τις παραδουνάβιες χώρες, τις αξέχαστε παρεύξεινες πόλεις, τον Πόντο, την Αντιόχεια, την Ιερουσαλήμ, την Αλεξάνδρεια και τόσες άλλες κοιτίδες του Ελληνισμού για να μην αναφερθώ στις άλλες ηπείρους, Αμερική και Αυστραλία, η επιρροή όχι κατακτητική αλλά φωτεινά εκπολιτιστική και θρησκευτική υπάρχει στις μνήμες και στα μουσεία. Παντού υπάρχει ΕΛΛΑΔΑ.
Ποιος αναζητά σήμερα το στρατηγικό μας βάθος;
Για να είμαστε πραγματιστές, η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη που δυστυχώς για μας η Ευρώπη απλά την φοβάται και την χρειάζεται και οι ΗΠΑ την χαϊδεύουν για τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα.
Τώρα που εμείς από την εγκατάλειψη των αξιών και ιδανικών, αμέσως μετά 1821, συνεχίζουμε να περιφέρουμε μια αναξιόπιστη και ρακένδυτη Πατρίδα, με τα υβριστικά σχόλια του ξένου τύπου και ταυτόχρονα την μεγαλόψυχη εκμετάλλευση μας από τους πάντες, η Τουρκία προοδεύει.
Εμείς δεν χρειάζεται να συγκαλύψουμε μέσα στην άχλυ του όποιου οράματος μας, ότι ο δικός μας πολιτισμός, των προγόνων μας τουλάχιστον, δίδαξε, διαμόρφωσε συνειδήσεις, καλλιέργησε τέχνες και φιλοσοφία, ούτε να δανεισθούμε ξένες πολιτιστικές πηγές και ιστορία.
Ο Νταβούτογλου παρακάμπτει επιμελώς ότι ακόμα και η γλώσσα του είναι συνονθύλευμα Μογγολικών, Αραβικών, Περσικών και Ελληνικών λέξεων.
Αποκρύπτει ότι δεν πρόσθεσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, πέραν του κτηματολογίου, τίποτε στην γνώση και στις ανθρωπιστικές επιστήμες, στην κοινωνική ανέλιξη και στις τέχνες.
Άφησε πίσω της ευαγή ιδρύματα των ραγιάδων και δημόσια έργα που έφτιαχναν οι ραγιάδες κάθε κατακτημένης περιοχής.
Σήμερα υπάρχουν Ελληνόφωνες Τούρκοι που καταγράφουν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την «Πολιτιστική κληρονομιά των μνημείων τους». Έχω γράψει σχετικό άρθρο στην αυτή φιλόξενη εφημερίδα.
Για το συμφέρον της Χώρας του, δικαίως παραπονείται ότι τους δημιουργούμε – ακόμα – προβλήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ και στα διεθνή βήματα.
Είναι σίγουρος, – δεν το ήξερε όταν έγραψε το βιβλίο – ήλπιζε ότι αυτή η εύκαμπτη ηγεσία μας θα λυγίσει και πιθανόν μυστικά θα αποδεχθεί το ανατολίτικο παζάρι στο Καπαλί Τσαρσί της Πόλης.
Προφανώς είμαστε το αντίπαλο δέος για την Τουρκία. Τους εμποδίζουμε ακόμη στα επεκτατικά εδαφικά τους σχέδια τους. Τους καταδυναστεύουμε με τα απομεινάρια της δικής μας Μ. Ασίας και Ιωνίας που δεν μπορούν να επιδείξουν – όρα Σκοπιανούς – μια Τούρκικη Επιγραφή, στα Αραβικά βέβαια, στους ευάλωτους τουρίστες τους.
Τους κάνει αλλόφρονες, η απομόνωση τους από το Αιγαίο, που το έχασαν από ένα ΑΒΕΡΩΦ. Τους αποπροσανατολίζει η στρατηγική αιχμή της Κύπρου στο μαλακό υπογάστριο τους.
Τους απογοητεύει ότι η ορθοδοξία υπάρχει και μεγαλουργεί στα Βαλκάνια και συμπαρασύρει το ιστορικό αντίπαλο τους την Ρωσία.
Οι αρχαίοι Καρδούχοι, σημερινοί Κούρδοι ένας ηρωικός λαός, καραδοκεί να αποσχισθεί. Δεν υποταχθήκανε και ίσως θα περίμεναν φιλικό χέρι, έστω διπλωματικής στήριξης από μια σοβαρή ΕΛΛΑΔΑ, που δεν πουλάει έναν Οτσαλάν, ενώ πουλάει στον άνεμο την σημαία μας στα Ίμια.
Είναι θέματα που δεν τα κινεί εμφανώς τουλάχιστον κανένας. Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα από εμένα ας μου το πει. Δεν ξέρω αν υπάρχει έστω ένα φυλλάδιο αντίστοιχου περιεχομένου.
Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ για μένα είναι Τούρκος και τον επαινώ για την ειλικρίνεια του.
Διαλαλεί σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου, πια είναι η Τουρκία Του και τι επιδιώκει.
Εμείς οπισθοχωρήσαμε τρεμαλέοντες στο Casus Belli. Δεν επεκτείναμε ποτέ ούτε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια ούτε ανακοινώσαμε μέχρι τώρα πια είναι η Αποκλειστική Οικονομική μας ζωής.
Δεν προστατεύουμε την Β. Ήπειρο. Παραιτούμαστε από την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Εμείς κινδυνεύουμε από παντού. Εμείς φταίμε και αναφέρομαι στο εμείς, γεμάτος θλίψη, γιατί εμείς αναδείξαμε τέτοιες ηγεσίες που διαχειρίζονται εν λευκώ τις τύχες μας.
Δεν μας φταίει ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ.
Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ, επαναλαμβάνω λέει ξεκάθαρα αυτό που λέει όλη η ηγεσία της Τουρκίας, με υπερηφάνεια. Είμαστε Τούρκοι και η Πατρίδα που οραματιζόμαστε λέγεται Τουρκία.
Πότε εμείς θα ορθώσουμε το ανάστημα μας και να πούμε, είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ και επιδιώκουμε πάση θυσία, ειρηνικά και πολιτισμένα να γεμίσουμε, έξω απ’ τις βιβλιοθήκες, τον κόσμο ξανά με ΕΛΛΑΔΑ;
Αναδημοσίευση από το ThrakiNet - Ημερομηνία δημοσίευσης: 19-09-10