Παναγιώτης Ήφαιστος
Υπάρχουν στιγμές στην παγκόσμια ιστορία που είναι μεταίχμιο. Δεν είναι στιγμιαία γεγονότα. Προηγείται μια μεταβατική εποχή που σιγά-σιγά μας φέρνει στο μεταίχμιο και από εκει σε κάποια άλλη. Στα ενδιάμεσα πολλοί υπνώττουν και η ανθρώπινη ελπίδα που είναι σπάταλη θρέφει με αυταπάτες για τελειωτικές λύσεις, αιώνιες γενικευμένες αλτρουιστικές συμπεριφορές και πέρασμα όλων μας σε μακάριους ευτυχισμένους τόπους.
Βεβαίως, και κουκούτσι μυαλό να έχεις γνωρίζεις ότι ο μόνος τέτοιος μακάριος τόπος είναι, ενδεχομένως, όπως πολλοί πιστεύουν, ο μετά θάνατο παράδεισος που παραδίπλα γειτονεύει η κόλαση. Ο καθείς έχει τις δικές του απόψεις για το τι πρέπει να κάνει στον επίγειο κόσμο ούτως ώστε όταν περάσει το γεφύρι ο Άγιος Πέτρος που στέκεται στο σταυροδρόμι να ξεχάσει τα αμαρτήματα και να τον στείλει προς παράδεισο τόπο και όχι προς τα κοχλάζοντα καζάνια της κόλασης. Εγώ πάντως έχω άποψη διόλου ακαδημαϊκή: Υπάρχουν κάποια πράγματα που ο Άγιος Πέτρος ποτέ δεν θα συγχωρέσει: Κανείς να μην είναι φιλόπατρις, να προδίδει την πατρίδα του (και μάλιστα για λίγα ψίχουλα … κάποιου ερευνητικού προγράμματος), να υποστηρίζει τους οποιουσδήποτε δυνητικούς ή εμπράγματους ξένους κατακτητές και να κάνει ότι μπορεί για να υπονομεύσει τον δικό του στο όνομα ενός παντοτινά ανύπαρκτου παγκόσμιου τόπου των ψευδαισθήσεων και των φαντασιώσεών του. Εδώ που τα λέμε η θέση που υιοθετώ μπορεί να μην είναι σπουδαιοφανής αλλά ίσως έχει κάποιο φιλοσοφικό και πρακτικό νόημα: Η πατρίδα είναι ο χώρος μέσα στον οποίο μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι, να ασκούμε τα δικαίωμα της εσωτερικής αυτοδιάθεσης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και να παλεύουμε για ισόρροπες συναλλαγές με όλες τις υπόλοιπες κοινωνίες. Βασικά, και μυαλό κότας να έχεις αρκεί για να καταλάβεις πως η ειρήνη, η σταθερότητα και αντίσταση στον κατεξουσιασμό είναι ευθέως ανάλογη της ευρωστίας, της ισχύος και των φιλοπάτριδων κοσμοθεωριών των μελών κάθε κοινωνίας. Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο το έλλειμμα μερικών γραμμαρίων εγκεφαλικής ουσίας. Μάλλον είναι η εισροή μέσα στον εγκέφαλο πνευματικών σκουπιδιών. Γι' αυτό το καίριο ζήτημα επέρχονται κάποιες δημοσιεύσεις που ετοιμάζω εδώ και πολύ καιρό.
Όταν λοιπόν περάσουν τα ιστορικά διαλείμματα, φθάνουμε στο μεταίχμιο. Το μεταβατικό διάλειμμα διήρκεσε δύο περίπου δεκαετίες (η μεταψυχροπολεμική εποχή). Κατά την διάρκεια κάθε τέτοιου διαλείμματος οργιάζουν οι τσαρλατάνοι «κοινωνικοί επιστήμονες» κάθε είδους, οι πράκτορες, τα ιδρύματα, «ο σόρος, τα σοράκια και τα κοράκια», οι αγράμματοι, οι ουτοπιστές, οι ψυχασθενείς που μανιακά αγαπούν τον «Άλλο» που θέλει να τους σφάξει (καθαρή ψυχιατρική περίπτωση), οι λαοπλάνοι κράχτες επίγειων ησυχαστηρίων, οι καιροσκόποι και οι αναρριχητές, οι απάτριδες και οι μεταπράτες ηγεμονικών αξιώσεων και πολλοί που στραβώθηκαν στα Βρετανικά πανεπιστήμια με «κριτικές» αποδομητικές προπαγάνδες (η τελευταία έκδοση ενός αυτοκτονικού αναρχισμού). Όλοι μαζί τραγουδούν αποκοιμιστικά τραγούδια και είτε γιατί τους αρέσει είτε γιατί είναι ηλίθιοι θρέφουν τις ηγεμονικές αξιώσεις. Ζήτω οι "ανθρωπιστικές επεμβάσεις", κραύγαζαν αναρίθμητα στόματα. Έλα όμως που το μεταίχμιο έφθασε και αυτή την στιγμή καβαντζάρουμε. «Κοιτάζω γύρω μου λοιπόν και τι βλέπω;»:
1. Κάθε δείκτης ισχύος από τον στρατιωτικό μέχρι κάθε άλλο δείχνει ότι ήλθε ο καιρός η υπερατλαντική υπερδύναμη να κατηφορίσει. Στο τέλμα ποτέ δεν θα φτάσει. Μεγάλη δύναμη θα είναι πάντα οι ΗΠΑ. Στην κατηφόρα όμως, διδάσκει η καλή θεωρία διεθνών σχέσεων, λειτουργεί ως ελέφαντας μέσα σε υαλοπωλείο.
2. Κάθε δείκτης ισχύος δείχνει επίσης ότι πολλές ανερχόμενες μεγάλες δυνάμεις θα αναζητήσουν θέση και ρόλο στο ηγεμονικό στερέωμα. Τι λέει η καλή θεωρία; Ότι στο ανέβασμα και στο κατέβασμα των σκαλιών των ρόλων και των συμφερόντων οι ελέφαντες παλεύουν. Και όταν παλεύουν ή ερωτεύονται οι ελέφαντες το γρασίδι υποφέρει. Και έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε, τα τύμπανα του πολέμου κουφαίνουν στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Γάζα και δεν ξέρω που αλλού δεν τα ακούω γιατί τελευταία είμαι απομονωμένος για να τελειώσω κάτι που γράφω.
3. Η Ευρώπη που πάει; Καλύτερα να μην πω λέξη γιατί πάρα πολύ σύντομα κυκλοφορεί ένα σύντομο βιβλίο –το θολό ιδεολογικό και πολιτικό βασίλειο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – στο οποίο πολλά λέω.
4. Τα Βαλκάνια που πάνε; Αφού οι περισσότερες χώρες της «βαλκανικής γειτονιάς μας» έχουν εν πολλοίς μετατραπεί είτε σε κρατίδια είτε σε πρατήρια ηγεμονικών συμφερόντων, είναι πανέτοιμα τώρα να γίνουν μπάλες του μποξ στις ηγεμονικές αναμετρήσεις που κανείς θα πρέπει να είναι τυφλός για να μην βλέπει ότι επέρχονται.
5. Πάμε τώρα στην Τουρκία. Ότι και να γίνει στο εσωτερικό, η Τουρκία θα είναι μια πανίσχυρη δημοκρατική και αναθεωρητική-ηγεμονική δύναμη. Η διαφορά, αν επικρατήσει ο Ερτογάν, είναι ότι θα είναι και πιο εξεζητημένα επιθετική.
6. Ερχόμαστε τώρα στην Ελλάδα. Τι βλέπει όποιος έχει μάτια;
α. Ενάμιση εκατομμύρια έλληνες κύπριοι εξανεμίζονται και κανένα δεν νοιάζει; Γιατί να νοιάζεται; Ο ρόλος του νεοελληνικού κράτους πάντοτε ήταν να μην νοιάζεται και άμα λάχει να βοηθά και λίγο: σπρώχνει κάθε έλληνα που θα βρεθεί μπροστά της στο κατηφόρισμά του! Άμα αποφασίσει να νοιαστεί δυνατά (1922,1974) κλαίνε οι ελληνίδες τα ελληνόπουλά τους.
β. Το πρατήριο ηγεμονικών και σορικών συμφερόντων που ακούει στο όνομα Σκόπια (από εμάς) ή Μακεδονία (απ’ όλους τους υπόλοιπους) έχει γονατίσει την ελληνική διπλωματία του κραταιού νεοελληνικού κράτους και σύντομα (περιμένετε και θα δείτε) γνωστά ευαγή ιδρύματα, ριχάρδοι, γιάννηδες και θάνοι θα αρχίσουν να κατεβάζουν τον πήχη της ελληνικής επικράτειας κοντά στην Θεσαλλονίκη (λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω δεν είναι σίγουρο, ίσως τελικά μας κάνουν την χάρη να κρατήσουν την συν-πρωτεύουσα στην υποψήφια για συρρίκνωση ελληνική επικράτεια). Η ύβρις και η επωδός είναι γνωστή πλέον στα βρώμικα χείλη: Φταίμε εμείς για όλα, ας προσέχαμε, στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο η κυριαρχία δεν έχει και μεγάλο νόημα, οι εθνικιστές θα πρέπει να καταλάβουν ότι μπήκαμε στον μεταεθνικό κόσμο όπου δεν έχουν θέση (αυτά λέχθηκαν για να στηριχθεί το φασιστικό σχέδιο Αναν πριν λίγα χρόνια).
γ. Η Αλβανία όχι μόνο γίνεται αναθεωρητική βαλκανική υπερδύναμη αλλά διαθέτει και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαθρό!!μετανάστες έτοιμοι για κάθε χρήση. Άμα λάχει καμιά λεηλασία στις καμένες πόλεις μας και οτιδήποτε άλλο ήθελε προκύψει. Η πολυπολιτισμικότητα, ξέρετε, ως έννοια, πρέπει να μην είναι ανθρωπολογικά περιεκτική. Να μην είναι δηλαδή αυτό που πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι, δηλαδή ηχηρή σαπουνόφουσκα.
δ. Στο Αιγαίο νομίζω δεν χρειάζονται και πολλά σχόλια. Όπως προειδοποιήσαμε εδώ και καιρό, οι Τούρκοι έχουν πλέον μετατρέψει σε γκρίζες ζώνες αρκετές εκατοντάδες νήσους, νησίδες και βραχονησίδες (ή μήπως όχι;), στέλλουν τα πλοία τους για περιπολία στην μεταξύ Κέας και Μακρονήσου (ή μήπως όχι;), περιμένουν μόλις φύγει ο πρόεδρος να κάνουν χειρισμούς κατάρριψης των ελικοπτέρων μας (ή μήπως όχι), αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία στο έδαφος, στο υπέδαφος, στην θάλασσα, στις υποθαλάσσιες ζώνες, στις οικονομικές ζώνες και σε όλο το φάσμα του αέρα (ή μήπως όχι;) και έχουν μετατρέψει την Θράκη σε είδος λανθάνουσας τουρκικής επαρχίας (ή μήπως όχι;).
Ας σταματήσω, όμως, είπαμε, η σελίδα αυτή έχει τίτλο «Χαλαρά και επίκαιρα» αλλά όχι να λέω και τόσα ανέκδοτα και αστεία που μπορεί να με πάρει στα σοβαρά ο όχλος ελλήνων εθνικιστών που κατά εκατομμύρια διαδηλώνουν στις πλατείες και στα γήπεδα υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας ζητώντας από την ψύχραιμη πολιτική ηγεσία να εγερθεί και να αναλάβει τις ευθύνες της. Πριν κλείσω όμως θα τελειώσω με δύο γρίφους. Ξέρετε, η επισκεψιμότητα αυτής της σελίδας με εκπλήττει. Σήμερα λοιπόν πήρα δύο ηλεκτρονικά μηνύματα γρίφους που μου λένε τα εξής:
Το πρώτο μήνυμα: Σε ελληνικό πανεπιστήμιο (υποθέτω μάλλον της επαρχίας) σε μάθημα νεαρού που ήλθε πρόσφατα από βρετανικό πανεπιστήμιο και σκέφτεται «κριτικά για τον κόσμο», ζήτησαν οι φοιτητές να τους ερμηνεύσει τον εν εξελίξει πόλεμο στην Γάζα. Ο ποιητής της ειρήνης λοιπόν ξέρει άλλους τρόπους να μάθει τους φοιτητές για τις διεθνείς σχέσεις, πιο μοντέρνους απ’ ότι ο ξεπερασμένος Θουκυδίδης ή ο Merasheimer πιο ειρηνόφιλους, που αφορούν «αγάπες στους Άλλους», «κοσμοείδωλα ειρήνης» και «ιεραποστολικά καθήκοντα» στα οποία θα πρέπει να επιστρατευτούμε όλοι για να σώσουμε τον κόσμο από τους θερμοκέφαλους (αυτά λέει, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάποιος Γουέντ ο οποίος ταυτόχρονα προβλέπει σύντομα έλευση της στιγμής που θα έχουμε παγκόσμιο κράτος). Κάνω copy-paste: «η συζήτηση στο μάθημα σε κάποια σημεία ξέφυγε τελείως και ασχολούμασταν δεκάδες άτομα με το αν υπάρχει το τραπέζι, οι καρέκλες και το αν η πραγματικότητα είναι αντικειμενική». Μαντέψτε ποιος είναι αυτός, συνεχίζει το μήνυμα ένα γρίφο που προτιμώ να μην απαντήσω. Που να ξέρω; Απάντησα. Πρότεινα όμως, όποιος και να είναι, να γράψει τις ιδέες του πάνω σε σημαιάκια και να πάει στην Γάζα να τα μοιράζει εκατέρωθεν. Ίσως εκεί στην εμπόλεμο ζώνη ξυπνήσει από τις εκρήξεις. Προσθέτω. Αν είναι αλήθεια και δεν μου έκαναν πλάκα θυμίζω ότι ο φορολογούμενος πληρώνει τέτοιες ασυναρτησίες και ότι ο κάθε φοιτητής που έτσι στριμώχνεται δεν έχει και πολλά περιθώρια. Καταδυναστεύεται να ακούει σαχλαμάρες. Ακόμη προσθέτω. Συνάδελφε Βέλτσε: Και νόμιζες ότι είσαι αξεπέραστος. Ανανεώνεται όμως το αίμα το ζεστό, τα αχνιστό και το άχθη αφιχθέν από την γηραιά αλλά πάντα κραταιά αποικιοκρατική δύναμη που γαλουχεί τα παιδιά μας να σκέφτονται μοντέρνα, ειρηνικά, αλτρουιστικά, σαν τέλεια αρνιά, όπως ακριβώς οι διπλωμάτες του Foreign Office.
Το δεύτερο μήνυμα σήμερα το πρωί: «Κύριε καθηγητά. Βρέστε ποιος νεαρός συνάδελφός σας, σε «συνέντευξη» ως περίπου να βρίσκεται σε μπαλκόνι όπου δικαιούται να κραυγάζει και να κηρύττει έγραψε σε εφημερίδα του Σαββατοκυριάκου το εξής, μεταξύ άλλων: «θα πρέπει!!! Να προσαρμόσουμε τον ρόλο και τη θέση μας στους προβληματισμούς και τις προοπτικές που απασχολούν τη παγκόσμια κοινωνία. Η έντονη εμμονή μας στα εθνικά θέματα διαμορφώνει την εντύπωση ότι η Ελλάδα δεν θέλει και δεν μπορεί να συμμετέχει στην μελλοντική εξέλιξη του πλανήτη» (δεν ξέρω αν τα θαυμαστικά είναι αρχικά ή τα έβαλε ο αποστολέας του μηνύματος-γρίφου). Τι να πω; Μάλλον πλάκα μου κάνουνε. Αποκλείεται, ακόμη και ο πιο τσαρλατάνος, «κοινωνικός επιστήμονας» να μην γνωρίζει πως δεν υπάρχει «παγκόσμια κοινωνία» και ότι αυτό που υπάρχει είναι «διεθνές σύστημα» ή διεθνής κοινότητα κρατών» ή καθ’ υπερβολή «διεθνής κοινωνία κρατών». Δεν πρέπει να είναι αλήθεια λοιπόν να ειπώθηκαν τέτοια πράγματα. Για να τα πει κάποιος θα πρέπει να πάσχει από παράκρουση και να έχει εισαχθεί. Μπορεί βεβαίως και να ήπιο και μερικά σκοτσέζικα ουϊσκάκια Ας το ψάξουμε όμως. Μήπως είναι αλήθεια! Λέτε να γράφονται τέτοια πράγματα από ακαδημαϊκούς; Αν ναι και το επαληθεύσει κάποιος, δώστε παρακαλώ στον κύριο να φορέσει μια περικεφαλαία που πάνω θα γράφει: Βλάξ