Απάντηση στον ακταρμά σκέψεων και απόψεων «νεαρών» που καυχώνται για τις λεηλασίες και τις καταστροφές του Δεκεμβρίου 2008
Παναγιώτης Ήφαιστος
Αγαπητή «Ελένη», (Σημείωση: Το μήνυμα που πήρα παρατίθεται στο τέλος του παρόντος σημειώματος).
Πήρα το ανυπόγραφο μήνυμά σας. Καλά θα ήταν να υπογράφατε. Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα από την οποία προέρχεται το κείμενο και που βρίσκεται στο υποσέλιδο του μηνύματός σας. Βεβαίωσε ότι το μήνυμα είναι ένα από τα πολλά ανώνυμα κείμενα των οποίων η τεχνολογία διευκολύνει την διοχέτευση και ρύπανση της πνευματικής μας ατμόσφαιρας. Επειδή είναι μια σκληρή κατηγορία, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε κάποια ή κάποια που διατείνεται ότι είναι νέος ή νέα, επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια.
Κατ’ αρχάς, το γράφει κάποιος ή κάποια βαθύτατα πνευματικά γερασμένος ή γερασμένη. Ηλικίας περίπου 10000 χρόνων. Μάλιστα: Τόσο πολύ γερασμένος ή γερασμένη. Είναι η εποχή της βαρβαρότητας, όταν δεν υπήρχε κοινωνικό και πολιτικό γεγονός. Ήταν η εποχή των α-πολιτικών ανθρωποειδών τα οποία λειτουργούσαν με όρους ωμής και ανεξέλεγκτης βίας. Είναι η εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν συγκροτήσει ανθρωπολογικά διαμορφωμένα και πολιτικά οργανωμένα σύνολα και όπου περιφερόμενες ανομοιογενείς ομάδες χωρίς συλλογική ετερότητα κυνηγούσαν ζώα αλλά και αλλήλους.
Κάποια ιστορική στιγμή, όμως, το ανθρώπινο είδος πέρασε το νοερό σύνορο που χωρίζει την βαρβαρότητα με τον πολιτισμό (που αποκορυφώθηκε στην κλασική εποχή της δημοκρατίας και του Δήμου). Αυτό δεν σημαίνει ότι έκτοτε δεν υπήρχαν βάρβαροι ή πως κάποιοι εδώ και εκεί οπισθοδρομούν στην βαρβαρότητα. Από πολιτικής έποψης, οι άνθρωποι την εποχή της βαρβαρότητας ήσαν πανομοιότυποι: πνευματικά ήσαν αδιαφοροποίητοι, λειτουργούσαν με όρους ωμών ενστίκτων αυτοσυντήρησης και δρούσαν με όρους ωμής βίας που τους διασφάλιζε την διατροφή και την αυτοσυντήρησή τους. Είχαν ακόμη ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που τους καθιστά πανομοιότυπους με τις συγκαιρινές συμπεριφορές που τις τελευταίες μέρες βιώσαμε στις πυρπολημένες πόλεις μας: Όταν ένοιωθαν αβεβαιότητα για την αυτοσυντήρησή τους γινόντουσαν κανίβαλοι. Έτρωγαν άλλα ανθρώπινα όντα που έπεφταν στους δρόμους τους ή ακόμη και τους γονείς τους ή τα παιδιά τους. Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα σε τέτοιες βαρβαρότητες έχουν οδηγήσει πολλούς λαούς οι ποικιλόχρωμες λεγόμενες ιδεολογίες, η άποψη δηλαδή πως μπορεί να παραμεριστεί η κοινωνική ετερότητα ενός συλλογικού ανθρώπινου συνόλου και να εξισωθεί και εξομοιωθεί ο πλανήτης. Το περιεχόμενό τους και οι αιτιολογήσεις διέφεραν αλλά μορφικά ήταν πανομοιότυπες. Πανομοιότυπα είναι και τα αποτελέσματά τους. Όλες κινούνται στον ίδιο σπαρμένο με εκατόμβες δρόμο που οδηγεί σε ένα μεγάλο νεκροταφείο μέσα στο οποίο είναι θαμμένοι και πολλοί έλληνες. Σ’ αυτό τον δρόμο τώρα και εσείς πορεύεστε νομίζοντας πως κάνετε κάτι καινούργιο και κορδωμένοι εκτοξεύετε ηχηρές σαπουνόφουσκες όπως το μανιφέστο που μου στείλατε.
Εκτιμώ λοιπόν ότι η καταμαρτυρούμενη με λόγια και έργα στάση σας να καταστρέψετε τα πάντα γύρω σας, μορφολογικά σας κάνει να διαφέρετε ελάχιστα από τους κανίβαλους της βαρβαρικής εποχής, ενώ βεβαίως γίνεστε έρμαιο μιας από τις πολλές ενδιάμεσες ιδεολογικές αποχρώσεις που πρεσβεύει την μια άλλη εξίσωση και εξομοίωση. Περιττεύει να τονίσω ότι όλα αυτά τα ιδεολογήματα και θεωρήματα υπηρετούν κάθε φορά και σε κάθε συγκυρία τις εκάστοτε ηγεμονικές αξιώσεις. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Γι’ αυτό οι α-πολιτικές απόψεις σας είναι αξιοθρήνητες.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας είναι γιγαντιαία: Οι άνθρωποι κάποια στιγμή πέρασαν το νοερό σύνορο που άφηνε πίσω την βαρβαρότητα. Είναι εκείνη η νοερή ιστορική στιγμή που συγκροτήθηκαν σε κοινωνικές οντότητες, καθόριζαν κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένους σκοπούς και λειτουργούσαν πολιτικά για την εκπλήρωσή τους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι στις μέρες μας βρισκόμαστε σε κάποιο ανθόσπαρτο κόσμο ή όπως ήδη αναφέρθηκε σήμερα δεν έχουμε βαρβάρους. Το καταμαρτυρούν συμπεριφορές όπως οι δικές σας και οι πόλεμοι που υπευθύνως σας πληροφορώ, μιας και υπευθύνως εκτιμώ ότι δεν το γνωρίζεται, πως κύριο αίτιο έχουν τις ηγεμονικές αξιώσεις. Το γεγονός αυτό όμως αιτιολογεί τουλάχιστον ένα πράγμα: Ότι η πιο βλακώδης και σίγουρα η πιο αυτοκαταστροφική πράξη των μελών μιας κοινωνίας είναι να καταστρέψουν την Πολιτεία τους. Δηλαδή, να καταστρέψουν τον ηθικά απυρόβλητο ιερό χώρο μέσα στον οποίο είναι συλλογικά ελεύθεροι (εθνικά ανεξάρτητοι) και στο εσωτερικό του οποίου είναι εφικτό να διεξάγουν πολιτικούς αγώνες (τον ανεξάρτητο-ελεύθερο συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο τους που αναζητεί την δική τους αλήθεια, δηλαδή, τον τρόπο ζωής, δηλαδή, μεταξύ άλλων, την κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη κοινωνική δικαιοσύνη).
Αυτό που είμαι σίγουρος στο ιδεολογικά βασανισμένο και παρακμασμένο πολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας δύσκολα θα γίνει κατανοητό είναι το εξής: Στην εποχή του πολιτικού πολιτισμού οι άνθρωποι δεν είναι βάρβαροι εάν έχουν μια μορφικά κοινή σε όλους ιδιότητα: Στο εσωτερικό της συλλογικής τους οντότητας αποδέχονταν την πολιτική ως την βάση των σχέσεών τους. Οι σχέσεις ισχύος εντάσσονται στον πολιτικό βίο, μετριάζονται, φορμάρονται δικαιακά και διαρκώς αλλάζουν. Οι άνθρωποι αν και βεβαίως ως πολιτικά όντα είναι μορφικά πανομοιότυποι διαφέρουν όσον αφορά το περιεχόμενο των φιλοσοφικών τους παραδοχών για την μια άλλη εκδοχή κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό είναι ένα πράγμα και άλλο να θέλεις να καταστρέψεις την πολιτική και την κοινωνία την ίδια επικαλούμενος ψεύτικους ή ανύπαρκτους πλαστικούς πολιτικούς σκοπούς όπως εσείς κάνετε.
Ακριβώς, ο πολιτικός σκοπός μπορεί να είναι καπιταλισμός, κομμουνισμός, σοσιαλισμός ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια συμβατική ονοματολογία που συμβατικά συμβολίζει διαφορετικές φιλοσοφικές αντιλήψεις κοινωνικής δικαιοσύνης. Για να επιτύχουν την κοινωνική δικαιοσύνη που προσιδιάζει στην ετερότητά τους, όμως, οι άνθρωποι μιας συλλογικής οντότητας συμπεριφέρονται ως πολιτικά ζώα και όχι ως ζώα. Πολιτικά όντα είναι αυτά τα οποία είτε με τους προσωπικούς τους πολιτικούς αγώνες είτε με τους ομαδοποιημένους αγώνες στο πλαίσιο πολιτικών ομαδοποιήσεων διοχετεύουν την πολιτική τους δράση με σκοπό να παράγουν πολιτικό περιεχόμενο (κανονιστικές ρυθμίσεις δικαιακά θεμελιωμένες) συμβατό με τις δικές τους πολιτικές επιθυμίες. Όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται με επιστροφή στην βαρβαρότητα, την πολιτικά μηδενισμένη συμπεριφορά, την άσκηση ωμής βίας και συνολικά την καταστροφή της συλλογικής οντότητας στην οποία ανήκουν. Δεν επιτυγχάνονται με το ροκανίζουν τα θεμέλια της κοινής μας ζωής για να υπερηφανεύονται πως έτσι κάνουν το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια της κοινωνίας στην οποία ανήκουν. Βεβαίως, το γεγονός ότι κάποιοι από εσάς, και πασίδηλα κάποιοι τηλεοπτικοί αστέρες ενδόμυχα θιασώτες του Κουφοντίνα και του Ξηρού, αυτό πράττετε και έτσι λειτουργείτε καταμαρτυρεί το επαπειλούμενο τέλος της νεοελληνικής πολιτείας (αν δεν υπάρξουν αντιστάσεις στην βαρβαρότητα).
Συγχέεται ίσως, επιπλέον, τις εξ αντικειμένου βάρβαρες πράξεις σας με την επανάσταση και την αντίσταση (βίαιη αν χρειαστεί) κατά ενός ξένου κατακτητή ή κατά ενός εγκάθετου δυνάστη. Ακόμη, ίσως συγχέεται την αηδία που πιθανώς να αισθάνεται κάποιος ζώντας σε ένα ελληνικό, τούρκικο, αλβανικό ή ιταλικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον με την επιθυμία της μιας ή άλλης ομάδας να αποσχιστεί, να διασπάσει μιας υφιστάμενη πολιτεία και να δημιουργήσει δική του πολιτεία. Μήπως αυτό θέλετε και αρχίζετε να το εφαρμόζετε στα Εξάρχεια χέρι-χέρι με κουκουλοφόρους και λαθρομετανάστες; Αν πάντως αυτό θέλετε πες τε και διακηρύξτε καθαρά τον σκοπό σας για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Παρά το ότι όπως γίνεται φανερό σας επιτιμώ γιατί δική μου άποψη είναι πως οι στάσεις σας οπισθοδρομούν την κοινωνία μας στην εποχή της βαρβαρότητας, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο σας «δικαιολογώ». Αυτό για τρις κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί το νεοελληνικό κράτος ποτέ δεν συγκρότησε σταθερή κοινωνία. Αυτό σας επηρεάζει βαθύτατα, αν και βέβαια πασίδηλα δεν γνωρίζετε τα πραγματικά αίτια της ψυχικής σας και πνευματικής σας αναστάτωσης. Η κοινωνία στην οποία ανήκετε, ενώ κληροδότησε ένα οικουμενικό εθνικό πολιτισμό που θα της επέτρεπε να προσδιορίσει την δική της ανεξάρτητη πολιτική με πολιτισμένους όρους των πιο υψηλών βαθμίδων, αφετηριακά, έπαθε τρις μεγάλες δομικές ζημιές: α) Προσπάθησε να μιμηθεί τα δυτικά κράτη που από την φεουδαρχία εισήλθαν στο «κράτος» την κοινωνία του οποίου προσπάθησαν να «φτιάξουν» τεχνητά με νόμους και διατάγματα. Η «εθνική» ομοιογένεια που προέκυψε οφείλεται σε εθνοκαθάρσεις, βίαιους εκτοπισμούς ή καταναγκαστικές αφομοιώσεις, γενοκτονίες και παγκόσμιους πολέμους. Όμως, ούτε καν μιμείται: Μόνο πιθηκίζει. Πιθηκίζει υιοθετώντας ξενόφερτες και ασύμβατες με την ιστορική φύση της ελληνικής κοινωνίας ιδεολογίες, ιδεολογήματα, θεωρήματα και αποδομητικές ιστορικές ανακδετολογίες. Αυτό κάνει ήδη από την δεκαετία του 1830 και αυτό κάνει και σήμερα. Τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα μορφικά πανομοιότυπα δικά σας μανιφέστα αυτό καταμαρτυρούν. β) Το νεοελληνικό κράτος, προσπαθώντας να συγκροτήσει την πολιτική του είτε βρισκόταν υπό την επήρεια ξένων συμφερόντων είτε και βασανιζόταν με ξενόφερτα εξισωτικά και εξομοιωτικά ιδεολογήματα (τις λεγόμενες αριστερές, φιλελεύθερες, αστικές και άλλες λεγόμενες ιδεολογίες τις οποίες και εσείς όπως βλέπω, αντανακλαστικά και συγκεχυμένα, θέλετε να απεκδυθείτε, οδηγούμενοι όμως έτσι προς την βαρβαρότητα και όχι προς τον πολιτισμό). Τα ιδεολογήματα ή οι λεγόμενες ιδεολογίες αποκλείουν προγραμματικά κάθε δυνατότητα ομαλού πολιτικού βίου. Στην Δύση ισχύει το ίδιο, αλλά εκεί έχουν τουλάχιστον επί μακρά χρονικά διαστήματα, τάξη, δηλαδή θεσμούς που διασφαλίζουν μια επίφαση δημοκρατίας και ειρηνικών κοινωνικών σχέσεων. Έχουν επίσης σωρευμένη ισχύ από την αποικιακή εποχή και πολλά από αυτά είναι ηγεμονικά κράτη που τρέφονται από άνομη και καταχρηστική άντληση πόρων που βρίσκονται εκτός της επικράτειάς τους. Το τι δικαιοσύνη έχουν υπό αυτές τις ιστορικές συνθήκες (τα δυτικά κράτη), είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που δεν είναι του παρόντος να αναλύσω. γ) Σας «δικαιολογώ» ακόμη για ένα σημαντικό λόγο. Πιο ραγδαία απ’ ότι στο παρελθόν, τις δύο τελευταίες δεκαετίες ισχυρές πολιτικά μακάβριες δυνάμεις με έξωθεν καταβολές (μια τουλάχιστον τέτοια «μειλίχια δύναμη» έχει οκταετή υπηρεσία στο υπερατλαντικό Πεντάγωνο και σήμερα, για να θολώσει τα νερά, βγαίνει και αυτός ως τιμητής της «τάξης» της κοινωνίας που ο ίδιος συνείσφερε στην πνευματική της διάλυση) επιδίδονταν στην συστηματική αποδόμησή σας. Δηλαδή, εσείς οι δεκαπεντάχρονοι, ενδεχομένως πριν ακόμη να έχετε γεννηθεί, συγκεκριμένες «δράσεις» διοχετεύτηκαν με σχεδιασμένο σκοπό την αποδόμηση των κοσμοθεωρητικών σας θεμελίων (ιστορική ανεκδοτολογία, αντεθνική προπαγάνδα), την συντριβή της ψυχικής και πνευματικής σας ενότητας (εμφύλιος πόλεμος και αμερικανόδουλη εγκάθετη Χούντα), την πολιτική και συνειδησιακή απονεύρωσή σας (μεταμοντέρνα ιδεολογήματα), το ροκάνισμα της συλλογικής σας ελευθερίας (ροκάνισμα της εθνικής ανεξαρτησίας με διπλωματική εκμηδένιση της «ελληνικής» διπλωματίας) και την ανθρωπολογική διάλυσή σας με ενθάρρυνση της λαθρομετανάστευσης. Για να εξηγούμαστε, δεν μιλώ για κάποια συνομωσία. Αναφέρομαι σε στρατηγικά σχέδια και στην στρατηγική μαλακής ισχύος των ηγεμονικών κρατών. Είναι συνήθεις πρακτικές στις διακρατικές σχέσεις. Για ένα οποιοδήποτε λαό ισχύει βεβαίως, αυτές οι πρακτικές είναι οι λιγότερο επικίνδυνες αν έχει πνεύμα, ψυχή και σώμα. Αν δεν έχει, ισχύει η αθάνατη ρήση του Περικλή: "περισσότερο φοβούμαι τα δικά μας σφάλματα , παρά των εχθρών τα σχέδια"Περικλής Θουκυδίδου Α144. Εάν κάποιος με καταβολές στο υπερατλαντικό πεντάγωνο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ασχημονεί πνευματικά πάνω στην ελληνική διπλωματία εμποδίζοντας την χειραφετημένη ελληνική πολιτική σκέψη, θα έδειχνε πόσο άξιοι της μοίρας μας είμαστε. Για να είμαι τελείως ειλικρινής, όσοι ξεσπάσετε τις τελευταίες μέρες στα κέντρα των πόλεών μας σας θεωρώ τον τελευταίο (και θλιβερό και αξιοθρήνητο) τροχό της ηγεμονικής άμαξας.
Για την λαθρομετανάστευση, επειδή και πάλι ενδεχομένως να λειτουργήσετε αντανακλαστικά και παράλογα, διακινδυνεύω μερικές αυτονόητες λογικές ερμηνείες λέγοντας δύο λόγια: Είναι ένα πράγμα η λαθρομετανάστευση που προκαλεί κοινωνικές και ανθρωπολογικές ανισορροπίες και άλλο η νόμιμη και ιστορικά συνήθης διακίνηση ανθρώπων μεταξύ κρατών. Η τελευταία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Είναι δηλαδή ένα πράγμα η μετανάστευση και άλλο η λαθρομετανάστευση, που έχει μάλιστα ως διακηρυγμένο ιδεολογικό υπόβαθρο την δημιουργία κοινωνιών που μοιάζουν με πολιτισμικό και πολιτικό μωσαϊκό, που εύκολα αποσταθεροποιούνται, δύσκολα διακυβερνιούνται και ακόμη δυσκολότερα επιβιώνουν ακέραιες. Η φυσική τους κατάληξη είναι ο κατακερματισμός σύμφωνα με την ετερότητα των ετερογενών ομάδων που τις συγκροτούν. Το ανθρωπολογικό υπόβαθρο ενός «λαού» ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι ανθρωπολογικός ακταρμάς και ανθρωπολογικός χυλός. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι αυτό που πολλοί αποδομηστές σας διδάσκουν, ένα άθροισμα ατομιστών χωρίς ταυτότητα, συνειδησιακά ισοπεδωμένοι, ιστορικά στεγνοί και ανθρωπολογικά κενοί. Τέτοιο άθροισμα είναι τα φυτά και οι πέτρες, όχι οι άνθρωποι. Το ότι πολλοί και μάλιστα «συνταγματολόγοι» και «ιστορικοί» το πιστεύουν, είναι τα μεγάλα σημάδια της παρακμής και ίσως του επερχόμενου τέλους που δυστυχώς δεν μπορείτε να δείτε και να διακρίνετε (διαφορετικά άλλη θα ήταν η συμπεριφορά σας, πιο κριτική και προς αλλού διοχετευμένη και σίγουρα όχι διοχετευμένη προς αυτοκαταστροφικές κατευθύνσεις). Μπορεί οι –ενδεχομένως ανεπίγνωστα – φορείς ρατσιστικών, φασιστικών και αποδομητικών ασυναρτησιών να σας λένε διαφορετικά πράγματα γιατί έτσι βολεύει τους μακάβριους πολιτικούς τους σκοπούς, αλλά πολιτικός πολιτισμός σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων και συμβατότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος με τις πολιτικές δομές που επιλέγονται. Αυτό δεν σημαίνει ρατσισμό ή οτιδήποτε άλλο ξενόφερτο και βαρβαρικό. Σημαίνει ανθρωπολογικές δομές σμιλευμένες στον χρόνο και στον τόπο. Σημαίνει πολιτικό πολιτισμό και γενικά πολιτισμό που γεμίζει πνευματικά και ψυχικά τους ανθρώπους μιας κοινωνίας: Μεταξύ πολλών άλλων, σημαίνει γλωσσικό και θρησκευτικό πολιτισμό, τέχνες, επιστήμες και γράμματα, αγώνες ελευθερίας, ανθρωποκεντρικά βιώματα, δημοκρατικές κατακτήσεις, οικονομική ζωή, κοινές ιστορικές μνήμες σμιλευμένες στην κοινή ζωή, επικοινωνιακές δομές, πολιτικό στοχασμό και οτιδήποτε άλλο συγκροτεί και συγκρατεί ένα κοινωνικοπολιτικό σύνολο. Αυτά όλα και πολλά όλα δεν είναι στιγμιαία. ΚΤΙΖΟΝΤΑΙ και συγκροτούν το έθνος που το περιβάλλον σας και ίσως μερικοί δάσκαλοί σας τόσο σας έμαθαν να μισείτε και να θέλετε να καταστρέψετε. Το έθνος δεν είναι καν κράτος, όπως ίσως νομίζετε. Είναι ανθρωποκεντρικός πολιτισμός που συγκροτεί ανθρωπολογικές προϋποθέσεις αρμονικού κοινού βίου. Το ότι οι ομοεθνείς ιστορικά συγκροτούν κοινό κράτος είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα και ποτέ ένα ώριμο έθνος δεν στρέφεται κατά των ανθρώπων ή ομάδων διαφορετικού πολιτισμού που συμβιώνει μαζί τους στην ίδια πολιτεία. Αυτό είναι και η μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού έθνους την οποία πολλοί φορείς εξωπολιτικών και μεταφυσικών ιδεολογιών καταπολεμούν εδώ και πολύ καιρό. Για να συντομεύω, είναι λοιπόν ένα πράγμα η επικοινωνία μεταξύ εθνών που εμπλουτίζει και αλληλοεμπλουτίζει τον πολιτικό πολιτισμό και την ετερότητα κάθε εθνικής οντότητας και άλλο ο ακταρμάς ή χυλός που τεχνητά και επίπλαστα θέλουν να φτιάξουν κάποιοι για να αποδυναμώσουν κάποιους άλλους ή να τους διαλύσουν και να τους κατακερματίσουν για να τους δώσουν προς λυντζάρισμα στα ηγεμονικά σκυλιά. Οι ανθρώπινες συλλογικές οντότητες κτίζονται στον χρόνο. Δεν κατασκευάζονται σε ηγεμονικά εργαστήρια με εισαγόμενους μεταμοντέρνους χυλούς που ισοπεδώνουν, εξομοιώνουν και εξισώνουν την κοινωνική ετερότητα μετατρέποντάς την σε ένα επίπεδο και τρωτό πεδίο που είναι εύκολα προσβάσιμο στους κάθε λογής ηγεμονικούς σκύλους. Ψέμα και μάλιστα γιγαντιαίο, είναι να νομίζετε ότι συνασπισμένοι με δύστυχους λαθρομετανάστες που ρέπουν προς την εγκληματικότητα και καίγοντας τις Πόλεις μας κατορθώνεται έτσι οτιδήποτε. Απλά αυτοκαταστρέφεστε. Αυτό-εγκλωβίζεστε μέσα στο απόλυτο μηδέν. Ένας χυλός και ένας ακταρμάς γίνεστε που μας οπισθοδρομεί στην βαρβαρότητα, που αποδυναμώνει τον πολιτισμό και που δημιουργεί συγκρουσιακές συνθήκες με τα γειτονικά έθνη. Η ετερότητα μιας κοινωνίας που κτίζεται στον χρόνο και στον τόπο δεν μπορεί να ροκανίζεται χωρίς συνέπειες. Και ροκάνισμα είναι τα ιδεολογήματα πως η τεχνητή δημιουργία κοινωνικών ακταρμάδων βοηθά οποιονδήποτε.
Προτιμώ να σταματήσω εδώ για να πω μόνο ότι θα λειτουργήσετε πολιτικά μόνο αν έχετε χειραφετημένη και επιστημονικά θεμελιωμένη θέση και άποψη για τα πιο πάνω. Όταν έχετε πρόταση για την εθνική ανεξαρτησία (δηλαδή την συλλογική ελευθερία του ελληνικού λαού), όταν έχετε άποψη για το περιεχόμενο της κοινωνικής δικαιοσύνης που εσείς θέλετε να έχουμε, όταν έχετε πολιτικό πρόγραμμα πολιτικής δράσης που θα διοχετεύσετε με πολιτικό τρόπο που αποκλείει την βία και όταν κατανοήσετε ότι ένα συλλογικό ανθρώπινο οικοδόμημα δεν το κατεδαφίζεις ή εκθεμελιώνεις αλλά διαρκώς το κτίζεις ανθρωπολογικά, οικονομικά, πολιτισμικά, γλωσσικά και από κάθε άλλη άποψη. Ακόμη η συμμαχία σας με λαθραία εισαγμένα εγκληματικά στοιχεία για να λεηλατήσετε βιοπαλαιστές και οικογενειακές επιχειρήσεις από τις οποίες εξαρτώνται χιλιάδες εργαζόμενοι, δεν βοηθά σε οτιδήποτε ούτε προωθεί την συμβίωσή μας με γειτονικά έθνη υπό συνθήκες αλληλοσεβασμού της εκατέρωθεν πολιτισμικής ετερότητας.
Οι ενθουσιασμοί σας συγκροτούν ένα παραλογισμό ο οποίος εκτός του ότι μας οπισθοδρομεί στην βαρβαρότητα υπονομεύει και το δικό σας μέλλον. Κάποια στιγμή θα μεγαλώσετε και θα το καταλάβετε αλλά θα είναι αργά. Υπάρχει περίπτωση, βεβαίως, να μην το καταλάβετε ποτέ και να σας καταπιεί, όπως και πολλούς άλλους, μιας μαύρη τρύπα. Είναι η μαύρη τρύπα που δημιουργείται όταν κατεδαφιστεί η πολιτεία μιας κοινωνίας. Διαβάστε Θουκυδίδη (τι έπαθαν οι κερκυραίοι όταν καταλύθηκε η Πολιτεία τους) και Αριστοτέλη (τι είναι Πολιτεία), αντί να φωνασκείτε στους δρόμους ασυνάρτητα βάζοντας ταυτόχρονα φωτιές.
Σας χαιρετώ με ελπίδα ότι θα σκεφτείτε τα πιο πάνω. Σκεφτείτε ιδίως την πιο φοβερή κατηγορία που διατυπώνω πιο πάνω. Ότι η πολιτική σας σκέψη είναι γερασμένη, τουλάχιστον 10000 χρονών, γιατί καταργεί την πολιτική και μας οπισθοδρομεί στην εποχή της βαρβαρότητας. Συμφωνώ, τέλος, ότι κάτι τρίζει κάτω από τα πόδια μας. Τρίζει το έδαφος κάτω από τα δικά σας πόδια, δηλαδή το έδαφος του μέλλοντός σας. Γιατί αυτό το έδαφος τα θεμέλια του οποίου θέλετε να καταστρέψετε είναι κυρίως δικό σας. Καταστρέφοντας τα θεμέλιά του δεν θα μπορείτε να κτίσετε το μέλλον σας. Θα είστε έρμαιο όπως δυστυχώς είστε σήμερα, χωρίς δυστυχώς όπως φαίνεται να το αντιλαμβάνεστε.
Παναγιώτης Ήφαιστος
20.12.2008
--------------------------------------------
From: eleni [mailto:eleni.p86@googlemail.com]
Sent: Saturday, December 20, 2008 1:16 AM
To: info@ifestos.edu.gr
Subject: FW: "manifesto"
Δεκέμβριος 13, 2008 by inlovewithlife
Την τελευταία εβδομάδα η μαθητιώσα νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Την τελευταία εβδομάδα για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας ξελασπώνουν τα παιδιά μας. Τώρα έρχεται η δική μας ώρα. Από εδώ και πέρα αρχίζει αυτή η ανένδοτη αλληλουχία γεγονότων, που βάζει εμάς να γράφουμε ιστορία. Από εδώ και πέρα αρχίζουμε όλοι να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας με σκοπό να αλλάξουμε τις ζωές μας.
Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Υπάρχει μόνο η φαντασία και η διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και το δικαιότερο. Ούτε υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Γι' αυτό σπάμε ηλίθιους διαχωρισμούς σε αριστερούς και δεξιούς, αφήνουμε πίσω κομματικές ταυτότητες και γραμμές, πετάμε στα σκουπίδια ό,τι μας μπλοκάρει, σκεφτόμαστε ελεύθερα, λειτουργούμε συλλογικά και αλληλέγγυα.
Κάνουμε από τα πιο απλά, όπως:
Πιάνουμε κουβέντα με όλους για όλα, όχι τα συνηθισμένα αλλά αυτά που μας βασανίζουν.
Γράφουμε μόνοι μας ή με άλλους ένα φλογερό κείμενο, το βγάζουμε φωτοτυπίες και το μοιράζουμε στον κόσμο.
Παίρνουμε με τους φίλους μας φύλλα ταπετσαρίας, γράφουμε σε αυτά συνθήματα που μας αρέσουν όπως "όλοι στους δρόμους", "κάντε συνελεύσεις παντού" και τα κολλάμε σε όλα τα λεωφορεία.Το μήνυμά μας να φτάσει σε όλη την πόλη.
Κάνουμε αυθόρμητες εκδηλώσεις στους δρόμους της πόλης, ό,τι γουστάρει και αγαπά ο καθένας.Πηγαίνουμε στις καταλήψεις των μαθητών, κουβεντιάζουμε με τα παιδιά, ακούμε αυτά που έχουν να μας πουν, τα στηρίζουμε ψυχολογικά.
Συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, συνελεύσεις.Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία.Έχει ωραίο Ήλιο και ωραίους Ανθρώπους έξω.
Μέχρι τα λίγο πιο πολύπλοκα, όπως:
Όσοι συμμετέχουμε σε κινήματα πόλης και συλλόγους καλούμε σε τοπική πορεία και μετά λαϊκή συνέλευση. Αν μπορούμε, καταλαμβάνουμε κάποιο δημόσιο χώρο και τον κάνουμε σπίτι μας, καλώντας εκεί τοπικές συνελεύσεις. Στις συνελεύσεις συζητάμε αρχικά ό,τι μας βασανίζει, από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο και μετά προτείνουμε και συζητάμε λύσεις. Μεταξύ μας την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών την αφήνουμε στους πολιτικούς.
Όσοι συμμετέχουμε σε σωματεία εργαζομένων σπάμε επειγόντως ό,τι έχει μπλοκάρει τη δράση τους ως τώρα. Περνάμε ψηφίσματα, καλούμε τους εργαζομένους για συμμετοχή στις πορείες και στις συνελεύσεις μας, ενισχύουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες, συντονιζόμαστε με άλλα σωματεία, καλούμε σε απεργία. Ξεπερνάμε χωρίς πολλά πολλά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, αν είναι διεφθαρμένες και εμποδίζουν σε όλα αυτά.
Όσοι συμμετέχουμε σε κόμματα ή σε αρτηριοσκληρωμένες καταστάσεις δεν υπακούμε σε γραμμές. Η δική μας άποψη για τα πράγματα έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή της γραμμής. Όπως και η άποψη του διπλανού. Η αλήθεια της γραμμής δεν καλύπτει την αλήθεια κάθε ανθρώπου. Η αλήθεια κάθε ανθρώπου όμως αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτό γίνεται εδώ και τώρα.
Μην κοιτάτε αποσβολωμένοι όσοι διαβάσατε το κείμενο. Αυτά όλα και άπειρα άλλα ήδη συμβαίνουν. Απλώς έτυχε και δεν το πήρατε χαμπάρι.
Προς τους δημοσιογράφους: Να χαρείτε, σταματήστε να βιντεοσκοπείτε ή να μεταδίδετε τα δάχτυλο αντί για το φεγγάρι. Εντάξει, ακούσαμε εκατομύρια φορές για τα 250 καταστήματα που έπαθαν ζημιές. Για τη νεολαία όμως, για την κοινωνία και τα προβλήματά της δεν ακούσαμε τίποτα. Τι νομίζετε ότι όλοι αυτοί που γεμίζουν τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις κτλ είναι βαλτοί? Έχετε καταντήσει πια γραφικοί. Όσο και να θέλετε, ο κόσμος πλέον για πρώτη φορά συζητάει και κατεβαίνει στους δρόμους για άλλα πράγματα από αυτά που του μεταδίδετε. Συνεχίστε αυτή τη χαζή κωμωδία. Αυτή τη φορά θα την παίζετε χωρίς θεατές.
Προς τους καλλιτέχνες: Καιρός να βγείτε στους δρόμους. Δεν γίνατε αυτό που γίνατε, για να εκτελείτε μπροστά σε κλειστά μάτια/ώτα. Γεμίστε την πόλη με δρώμενα. Πάτε στις συνελεύσεις και προτείνετε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και θα δείτε ανταπόκριση. Κατεβείτε στις διαδηλώσεις με δρώμενα. Τι ακριβώς περιμένετε, για να σταματήσετε τον εκφυλισμό στον οποίο έχει φτάσει η τέχνη σήμερα?
Προς τους ανθρώπους του πνεύματος: Εδώ δύσκολα τα πράγματα. Εσάς σας έχει βαρέσει τόσο η μαλακία τα τελευταία χρόνια, που σημερά έχετε φτάσει στο σημείο να αναμασάτε την προπαγάνδα των καναλιών, που μεταδίδει το κράτος. "Όχι άλλη Βία", "Βάνδαλοι", "γνωστοί - άγνωστοι", "τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καλή ανατροφή". Ξυπνήστε από τον λήθαργο, στον οποίο έχετε περιπέσει και ως γερασμένα μυαλά που είστε ενωθείτε και εσείς με τον κόσμο και κάντε ένα ελάχιστο κάτι. Η πνευματική "πρωτοπορία" αυτής της κοινωνίας είστε αναντίστοιχη της εποχής και αυτό είναι η χειρότερη βρισιά για εσάς.
Προς τους πολιτικούς: Αφού δεν υπάρχετε, που δεν υπάρχετε, δεν πάτε σπίτια σας? Στις τελευταίες εκλογές υπήρχε ένα μπλουζάκι που έλεγε "ψήφο σε κανένα πούστη, μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου".
Προς τους "καπιτάλες": Μμμ, κάτι μου λέει ότι τελικά εσείς παίρνετε όλες τις αποφάσεις άρα εσείς είστε και το πρόβλημα. Φροντίστε να συνηθίσετε αυτούς τους καιρούς που ζούμε σε μία άλλη ποιότητα δημοκρατίας. Κάτι τρίζει? Μην φοβάστε, μάλλον είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια σας.
Αγαπητή «Ελένη», (Σημείωση: Το μήνυμα που πήρα παρατίθεται στο τέλος του παρόντος σημειώματος).
Πήρα το ανυπόγραφο μήνυμά σας. Καλά θα ήταν να υπογράφατε. Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα από την οποία προέρχεται το κείμενο και που βρίσκεται στο υποσέλιδο του μηνύματός σας. Βεβαίωσε ότι το μήνυμα είναι ένα από τα πολλά ανώνυμα κείμενα των οποίων η τεχνολογία διευκολύνει την διοχέτευση και ρύπανση της πνευματικής μας ατμόσφαιρας. Επειδή είναι μια σκληρή κατηγορία, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε κάποια ή κάποια που διατείνεται ότι είναι νέος ή νέα, επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια.
Κατ’ αρχάς, το γράφει κάποιος ή κάποια βαθύτατα πνευματικά γερασμένος ή γερασμένη. Ηλικίας περίπου 10000 χρόνων. Μάλιστα: Τόσο πολύ γερασμένος ή γερασμένη. Είναι η εποχή της βαρβαρότητας, όταν δεν υπήρχε κοινωνικό και πολιτικό γεγονός. Ήταν η εποχή των α-πολιτικών ανθρωποειδών τα οποία λειτουργούσαν με όρους ωμής και ανεξέλεγκτης βίας. Είναι η εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν συγκροτήσει ανθρωπολογικά διαμορφωμένα και πολιτικά οργανωμένα σύνολα και όπου περιφερόμενες ανομοιογενείς ομάδες χωρίς συλλογική ετερότητα κυνηγούσαν ζώα αλλά και αλλήλους.
Κάποια ιστορική στιγμή, όμως, το ανθρώπινο είδος πέρασε το νοερό σύνορο που χωρίζει την βαρβαρότητα με τον πολιτισμό (που αποκορυφώθηκε στην κλασική εποχή της δημοκρατίας και του Δήμου). Αυτό δεν σημαίνει ότι έκτοτε δεν υπήρχαν βάρβαροι ή πως κάποιοι εδώ και εκεί οπισθοδρομούν στην βαρβαρότητα. Από πολιτικής έποψης, οι άνθρωποι την εποχή της βαρβαρότητας ήσαν πανομοιότυποι: πνευματικά ήσαν αδιαφοροποίητοι, λειτουργούσαν με όρους ωμών ενστίκτων αυτοσυντήρησης και δρούσαν με όρους ωμής βίας που τους διασφάλιζε την διατροφή και την αυτοσυντήρησή τους. Είχαν ακόμη ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που τους καθιστά πανομοιότυπους με τις συγκαιρινές συμπεριφορές που τις τελευταίες μέρες βιώσαμε στις πυρπολημένες πόλεις μας: Όταν ένοιωθαν αβεβαιότητα για την αυτοσυντήρησή τους γινόντουσαν κανίβαλοι. Έτρωγαν άλλα ανθρώπινα όντα που έπεφταν στους δρόμους τους ή ακόμη και τους γονείς τους ή τα παιδιά τους. Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα σε τέτοιες βαρβαρότητες έχουν οδηγήσει πολλούς λαούς οι ποικιλόχρωμες λεγόμενες ιδεολογίες, η άποψη δηλαδή πως μπορεί να παραμεριστεί η κοινωνική ετερότητα ενός συλλογικού ανθρώπινου συνόλου και να εξισωθεί και εξομοιωθεί ο πλανήτης. Το περιεχόμενό τους και οι αιτιολογήσεις διέφεραν αλλά μορφικά ήταν πανομοιότυπες. Πανομοιότυπα είναι και τα αποτελέσματά τους. Όλες κινούνται στον ίδιο σπαρμένο με εκατόμβες δρόμο που οδηγεί σε ένα μεγάλο νεκροταφείο μέσα στο οποίο είναι θαμμένοι και πολλοί έλληνες. Σ’ αυτό τον δρόμο τώρα και εσείς πορεύεστε νομίζοντας πως κάνετε κάτι καινούργιο και κορδωμένοι εκτοξεύετε ηχηρές σαπουνόφουσκες όπως το μανιφέστο που μου στείλατε.
Εκτιμώ λοιπόν ότι η καταμαρτυρούμενη με λόγια και έργα στάση σας να καταστρέψετε τα πάντα γύρω σας, μορφολογικά σας κάνει να διαφέρετε ελάχιστα από τους κανίβαλους της βαρβαρικής εποχής, ενώ βεβαίως γίνεστε έρμαιο μιας από τις πολλές ενδιάμεσες ιδεολογικές αποχρώσεις που πρεσβεύει την μια άλλη εξίσωση και εξομοίωση. Περιττεύει να τονίσω ότι όλα αυτά τα ιδεολογήματα και θεωρήματα υπηρετούν κάθε φορά και σε κάθε συγκυρία τις εκάστοτε ηγεμονικές αξιώσεις. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Γι’ αυτό οι α-πολιτικές απόψεις σας είναι αξιοθρήνητες.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας είναι γιγαντιαία: Οι άνθρωποι κάποια στιγμή πέρασαν το νοερό σύνορο που άφηνε πίσω την βαρβαρότητα. Είναι εκείνη η νοερή ιστορική στιγμή που συγκροτήθηκαν σε κοινωνικές οντότητες, καθόριζαν κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένους σκοπούς και λειτουργούσαν πολιτικά για την εκπλήρωσή τους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι στις μέρες μας βρισκόμαστε σε κάποιο ανθόσπαρτο κόσμο ή όπως ήδη αναφέρθηκε σήμερα δεν έχουμε βαρβάρους. Το καταμαρτυρούν συμπεριφορές όπως οι δικές σας και οι πόλεμοι που υπευθύνως σας πληροφορώ, μιας και υπευθύνως εκτιμώ ότι δεν το γνωρίζεται, πως κύριο αίτιο έχουν τις ηγεμονικές αξιώσεις. Το γεγονός αυτό όμως αιτιολογεί τουλάχιστον ένα πράγμα: Ότι η πιο βλακώδης και σίγουρα η πιο αυτοκαταστροφική πράξη των μελών μιας κοινωνίας είναι να καταστρέψουν την Πολιτεία τους. Δηλαδή, να καταστρέψουν τον ηθικά απυρόβλητο ιερό χώρο μέσα στον οποίο είναι συλλογικά ελεύθεροι (εθνικά ανεξάρτητοι) και στο εσωτερικό του οποίου είναι εφικτό να διεξάγουν πολιτικούς αγώνες (τον ανεξάρτητο-ελεύθερο συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο τους που αναζητεί την δική τους αλήθεια, δηλαδή, τον τρόπο ζωής, δηλαδή, μεταξύ άλλων, την κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη κοινωνική δικαιοσύνη).
Αυτό που είμαι σίγουρος στο ιδεολογικά βασανισμένο και παρακμασμένο πολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας δύσκολα θα γίνει κατανοητό είναι το εξής: Στην εποχή του πολιτικού πολιτισμού οι άνθρωποι δεν είναι βάρβαροι εάν έχουν μια μορφικά κοινή σε όλους ιδιότητα: Στο εσωτερικό της συλλογικής τους οντότητας αποδέχονταν την πολιτική ως την βάση των σχέσεών τους. Οι σχέσεις ισχύος εντάσσονται στον πολιτικό βίο, μετριάζονται, φορμάρονται δικαιακά και διαρκώς αλλάζουν. Οι άνθρωποι αν και βεβαίως ως πολιτικά όντα είναι μορφικά πανομοιότυποι διαφέρουν όσον αφορά το περιεχόμενο των φιλοσοφικών τους παραδοχών για την μια άλλη εκδοχή κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό είναι ένα πράγμα και άλλο να θέλεις να καταστρέψεις την πολιτική και την κοινωνία την ίδια επικαλούμενος ψεύτικους ή ανύπαρκτους πλαστικούς πολιτικούς σκοπούς όπως εσείς κάνετε.
Ακριβώς, ο πολιτικός σκοπός μπορεί να είναι καπιταλισμός, κομμουνισμός, σοσιαλισμός ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια συμβατική ονοματολογία που συμβατικά συμβολίζει διαφορετικές φιλοσοφικές αντιλήψεις κοινωνικής δικαιοσύνης. Για να επιτύχουν την κοινωνική δικαιοσύνη που προσιδιάζει στην ετερότητά τους, όμως, οι άνθρωποι μιας συλλογικής οντότητας συμπεριφέρονται ως πολιτικά ζώα και όχι ως ζώα. Πολιτικά όντα είναι αυτά τα οποία είτε με τους προσωπικούς τους πολιτικούς αγώνες είτε με τους ομαδοποιημένους αγώνες στο πλαίσιο πολιτικών ομαδοποιήσεων διοχετεύουν την πολιτική τους δράση με σκοπό να παράγουν πολιτικό περιεχόμενο (κανονιστικές ρυθμίσεις δικαιακά θεμελιωμένες) συμβατό με τις δικές τους πολιτικές επιθυμίες. Όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται με επιστροφή στην βαρβαρότητα, την πολιτικά μηδενισμένη συμπεριφορά, την άσκηση ωμής βίας και συνολικά την καταστροφή της συλλογικής οντότητας στην οποία ανήκουν. Δεν επιτυγχάνονται με το ροκανίζουν τα θεμέλια της κοινής μας ζωής για να υπερηφανεύονται πως έτσι κάνουν το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια της κοινωνίας στην οποία ανήκουν. Βεβαίως, το γεγονός ότι κάποιοι από εσάς, και πασίδηλα κάποιοι τηλεοπτικοί αστέρες ενδόμυχα θιασώτες του Κουφοντίνα και του Ξηρού, αυτό πράττετε και έτσι λειτουργείτε καταμαρτυρεί το επαπειλούμενο τέλος της νεοελληνικής πολιτείας (αν δεν υπάρξουν αντιστάσεις στην βαρβαρότητα).
Συγχέεται ίσως, επιπλέον, τις εξ αντικειμένου βάρβαρες πράξεις σας με την επανάσταση και την αντίσταση (βίαιη αν χρειαστεί) κατά ενός ξένου κατακτητή ή κατά ενός εγκάθετου δυνάστη. Ακόμη, ίσως συγχέεται την αηδία που πιθανώς να αισθάνεται κάποιος ζώντας σε ένα ελληνικό, τούρκικο, αλβανικό ή ιταλικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον με την επιθυμία της μιας ή άλλης ομάδας να αποσχιστεί, να διασπάσει μιας υφιστάμενη πολιτεία και να δημιουργήσει δική του πολιτεία. Μήπως αυτό θέλετε και αρχίζετε να το εφαρμόζετε στα Εξάρχεια χέρι-χέρι με κουκουλοφόρους και λαθρομετανάστες; Αν πάντως αυτό θέλετε πες τε και διακηρύξτε καθαρά τον σκοπό σας για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Παρά το ότι όπως γίνεται φανερό σας επιτιμώ γιατί δική μου άποψη είναι πως οι στάσεις σας οπισθοδρομούν την κοινωνία μας στην εποχή της βαρβαρότητας, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο σας «δικαιολογώ». Αυτό για τρις κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί το νεοελληνικό κράτος ποτέ δεν συγκρότησε σταθερή κοινωνία. Αυτό σας επηρεάζει βαθύτατα, αν και βέβαια πασίδηλα δεν γνωρίζετε τα πραγματικά αίτια της ψυχικής σας και πνευματικής σας αναστάτωσης. Η κοινωνία στην οποία ανήκετε, ενώ κληροδότησε ένα οικουμενικό εθνικό πολιτισμό που θα της επέτρεπε να προσδιορίσει την δική της ανεξάρτητη πολιτική με πολιτισμένους όρους των πιο υψηλών βαθμίδων, αφετηριακά, έπαθε τρις μεγάλες δομικές ζημιές: α) Προσπάθησε να μιμηθεί τα δυτικά κράτη που από την φεουδαρχία εισήλθαν στο «κράτος» την κοινωνία του οποίου προσπάθησαν να «φτιάξουν» τεχνητά με νόμους και διατάγματα. Η «εθνική» ομοιογένεια που προέκυψε οφείλεται σε εθνοκαθάρσεις, βίαιους εκτοπισμούς ή καταναγκαστικές αφομοιώσεις, γενοκτονίες και παγκόσμιους πολέμους. Όμως, ούτε καν μιμείται: Μόνο πιθηκίζει. Πιθηκίζει υιοθετώντας ξενόφερτες και ασύμβατες με την ιστορική φύση της ελληνικής κοινωνίας ιδεολογίες, ιδεολογήματα, θεωρήματα και αποδομητικές ιστορικές ανακδετολογίες. Αυτό κάνει ήδη από την δεκαετία του 1830 και αυτό κάνει και σήμερα. Τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα μορφικά πανομοιότυπα δικά σας μανιφέστα αυτό καταμαρτυρούν. β) Το νεοελληνικό κράτος, προσπαθώντας να συγκροτήσει την πολιτική του είτε βρισκόταν υπό την επήρεια ξένων συμφερόντων είτε και βασανιζόταν με ξενόφερτα εξισωτικά και εξομοιωτικά ιδεολογήματα (τις λεγόμενες αριστερές, φιλελεύθερες, αστικές και άλλες λεγόμενες ιδεολογίες τις οποίες και εσείς όπως βλέπω, αντανακλαστικά και συγκεχυμένα, θέλετε να απεκδυθείτε, οδηγούμενοι όμως έτσι προς την βαρβαρότητα και όχι προς τον πολιτισμό). Τα ιδεολογήματα ή οι λεγόμενες ιδεολογίες αποκλείουν προγραμματικά κάθε δυνατότητα ομαλού πολιτικού βίου. Στην Δύση ισχύει το ίδιο, αλλά εκεί έχουν τουλάχιστον επί μακρά χρονικά διαστήματα, τάξη, δηλαδή θεσμούς που διασφαλίζουν μια επίφαση δημοκρατίας και ειρηνικών κοινωνικών σχέσεων. Έχουν επίσης σωρευμένη ισχύ από την αποικιακή εποχή και πολλά από αυτά είναι ηγεμονικά κράτη που τρέφονται από άνομη και καταχρηστική άντληση πόρων που βρίσκονται εκτός της επικράτειάς τους. Το τι δικαιοσύνη έχουν υπό αυτές τις ιστορικές συνθήκες (τα δυτικά κράτη), είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που δεν είναι του παρόντος να αναλύσω. γ) Σας «δικαιολογώ» ακόμη για ένα σημαντικό λόγο. Πιο ραγδαία απ’ ότι στο παρελθόν, τις δύο τελευταίες δεκαετίες ισχυρές πολιτικά μακάβριες δυνάμεις με έξωθεν καταβολές (μια τουλάχιστον τέτοια «μειλίχια δύναμη» έχει οκταετή υπηρεσία στο υπερατλαντικό Πεντάγωνο και σήμερα, για να θολώσει τα νερά, βγαίνει και αυτός ως τιμητής της «τάξης» της κοινωνίας που ο ίδιος συνείσφερε στην πνευματική της διάλυση) επιδίδονταν στην συστηματική αποδόμησή σας. Δηλαδή, εσείς οι δεκαπεντάχρονοι, ενδεχομένως πριν ακόμη να έχετε γεννηθεί, συγκεκριμένες «δράσεις» διοχετεύτηκαν με σχεδιασμένο σκοπό την αποδόμηση των κοσμοθεωρητικών σας θεμελίων (ιστορική ανεκδοτολογία, αντεθνική προπαγάνδα), την συντριβή της ψυχικής και πνευματικής σας ενότητας (εμφύλιος πόλεμος και αμερικανόδουλη εγκάθετη Χούντα), την πολιτική και συνειδησιακή απονεύρωσή σας (μεταμοντέρνα ιδεολογήματα), το ροκάνισμα της συλλογικής σας ελευθερίας (ροκάνισμα της εθνικής ανεξαρτησίας με διπλωματική εκμηδένιση της «ελληνικής» διπλωματίας) και την ανθρωπολογική διάλυσή σας με ενθάρρυνση της λαθρομετανάστευσης. Για να εξηγούμαστε, δεν μιλώ για κάποια συνομωσία. Αναφέρομαι σε στρατηγικά σχέδια και στην στρατηγική μαλακής ισχύος των ηγεμονικών κρατών. Είναι συνήθεις πρακτικές στις διακρατικές σχέσεις. Για ένα οποιοδήποτε λαό ισχύει βεβαίως, αυτές οι πρακτικές είναι οι λιγότερο επικίνδυνες αν έχει πνεύμα, ψυχή και σώμα. Αν δεν έχει, ισχύει η αθάνατη ρήση του Περικλή: "περισσότερο φοβούμαι τα δικά μας σφάλματα , παρά των εχθρών τα σχέδια"Περικλής Θουκυδίδου Α144. Εάν κάποιος με καταβολές στο υπερατλαντικό πεντάγωνο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ασχημονεί πνευματικά πάνω στην ελληνική διπλωματία εμποδίζοντας την χειραφετημένη ελληνική πολιτική σκέψη, θα έδειχνε πόσο άξιοι της μοίρας μας είμαστε. Για να είμαι τελείως ειλικρινής, όσοι ξεσπάσετε τις τελευταίες μέρες στα κέντρα των πόλεών μας σας θεωρώ τον τελευταίο (και θλιβερό και αξιοθρήνητο) τροχό της ηγεμονικής άμαξας.
Για την λαθρομετανάστευση, επειδή και πάλι ενδεχομένως να λειτουργήσετε αντανακλαστικά και παράλογα, διακινδυνεύω μερικές αυτονόητες λογικές ερμηνείες λέγοντας δύο λόγια: Είναι ένα πράγμα η λαθρομετανάστευση που προκαλεί κοινωνικές και ανθρωπολογικές ανισορροπίες και άλλο η νόμιμη και ιστορικά συνήθης διακίνηση ανθρώπων μεταξύ κρατών. Η τελευταία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Είναι δηλαδή ένα πράγμα η μετανάστευση και άλλο η λαθρομετανάστευση, που έχει μάλιστα ως διακηρυγμένο ιδεολογικό υπόβαθρο την δημιουργία κοινωνιών που μοιάζουν με πολιτισμικό και πολιτικό μωσαϊκό, που εύκολα αποσταθεροποιούνται, δύσκολα διακυβερνιούνται και ακόμη δυσκολότερα επιβιώνουν ακέραιες. Η φυσική τους κατάληξη είναι ο κατακερματισμός σύμφωνα με την ετερότητα των ετερογενών ομάδων που τις συγκροτούν. Το ανθρωπολογικό υπόβαθρο ενός «λαού» ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι ανθρωπολογικός ακταρμάς και ανθρωπολογικός χυλός. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι αυτό που πολλοί αποδομηστές σας διδάσκουν, ένα άθροισμα ατομιστών χωρίς ταυτότητα, συνειδησιακά ισοπεδωμένοι, ιστορικά στεγνοί και ανθρωπολογικά κενοί. Τέτοιο άθροισμα είναι τα φυτά και οι πέτρες, όχι οι άνθρωποι. Το ότι πολλοί και μάλιστα «συνταγματολόγοι» και «ιστορικοί» το πιστεύουν, είναι τα μεγάλα σημάδια της παρακμής και ίσως του επερχόμενου τέλους που δυστυχώς δεν μπορείτε να δείτε και να διακρίνετε (διαφορετικά άλλη θα ήταν η συμπεριφορά σας, πιο κριτική και προς αλλού διοχετευμένη και σίγουρα όχι διοχετευμένη προς αυτοκαταστροφικές κατευθύνσεις). Μπορεί οι –ενδεχομένως ανεπίγνωστα – φορείς ρατσιστικών, φασιστικών και αποδομητικών ασυναρτησιών να σας λένε διαφορετικά πράγματα γιατί έτσι βολεύει τους μακάβριους πολιτικούς τους σκοπούς, αλλά πολιτικός πολιτισμός σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων και συμβατότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος με τις πολιτικές δομές που επιλέγονται. Αυτό δεν σημαίνει ρατσισμό ή οτιδήποτε άλλο ξενόφερτο και βαρβαρικό. Σημαίνει ανθρωπολογικές δομές σμιλευμένες στον χρόνο και στον τόπο. Σημαίνει πολιτικό πολιτισμό και γενικά πολιτισμό που γεμίζει πνευματικά και ψυχικά τους ανθρώπους μιας κοινωνίας: Μεταξύ πολλών άλλων, σημαίνει γλωσσικό και θρησκευτικό πολιτισμό, τέχνες, επιστήμες και γράμματα, αγώνες ελευθερίας, ανθρωποκεντρικά βιώματα, δημοκρατικές κατακτήσεις, οικονομική ζωή, κοινές ιστορικές μνήμες σμιλευμένες στην κοινή ζωή, επικοινωνιακές δομές, πολιτικό στοχασμό και οτιδήποτε άλλο συγκροτεί και συγκρατεί ένα κοινωνικοπολιτικό σύνολο. Αυτά όλα και πολλά όλα δεν είναι στιγμιαία. ΚΤΙΖΟΝΤΑΙ και συγκροτούν το έθνος που το περιβάλλον σας και ίσως μερικοί δάσκαλοί σας τόσο σας έμαθαν να μισείτε και να θέλετε να καταστρέψετε. Το έθνος δεν είναι καν κράτος, όπως ίσως νομίζετε. Είναι ανθρωποκεντρικός πολιτισμός που συγκροτεί ανθρωπολογικές προϋποθέσεις αρμονικού κοινού βίου. Το ότι οι ομοεθνείς ιστορικά συγκροτούν κοινό κράτος είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα και ποτέ ένα ώριμο έθνος δεν στρέφεται κατά των ανθρώπων ή ομάδων διαφορετικού πολιτισμού που συμβιώνει μαζί τους στην ίδια πολιτεία. Αυτό είναι και η μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού έθνους την οποία πολλοί φορείς εξωπολιτικών και μεταφυσικών ιδεολογιών καταπολεμούν εδώ και πολύ καιρό. Για να συντομεύω, είναι λοιπόν ένα πράγμα η επικοινωνία μεταξύ εθνών που εμπλουτίζει και αλληλοεμπλουτίζει τον πολιτικό πολιτισμό και την ετερότητα κάθε εθνικής οντότητας και άλλο ο ακταρμάς ή χυλός που τεχνητά και επίπλαστα θέλουν να φτιάξουν κάποιοι για να αποδυναμώσουν κάποιους άλλους ή να τους διαλύσουν και να τους κατακερματίσουν για να τους δώσουν προς λυντζάρισμα στα ηγεμονικά σκυλιά. Οι ανθρώπινες συλλογικές οντότητες κτίζονται στον χρόνο. Δεν κατασκευάζονται σε ηγεμονικά εργαστήρια με εισαγόμενους μεταμοντέρνους χυλούς που ισοπεδώνουν, εξομοιώνουν και εξισώνουν την κοινωνική ετερότητα μετατρέποντάς την σε ένα επίπεδο και τρωτό πεδίο που είναι εύκολα προσβάσιμο στους κάθε λογής ηγεμονικούς σκύλους. Ψέμα και μάλιστα γιγαντιαίο, είναι να νομίζετε ότι συνασπισμένοι με δύστυχους λαθρομετανάστες που ρέπουν προς την εγκληματικότητα και καίγοντας τις Πόλεις μας κατορθώνεται έτσι οτιδήποτε. Απλά αυτοκαταστρέφεστε. Αυτό-εγκλωβίζεστε μέσα στο απόλυτο μηδέν. Ένας χυλός και ένας ακταρμάς γίνεστε που μας οπισθοδρομεί στην βαρβαρότητα, που αποδυναμώνει τον πολιτισμό και που δημιουργεί συγκρουσιακές συνθήκες με τα γειτονικά έθνη. Η ετερότητα μιας κοινωνίας που κτίζεται στον χρόνο και στον τόπο δεν μπορεί να ροκανίζεται χωρίς συνέπειες. Και ροκάνισμα είναι τα ιδεολογήματα πως η τεχνητή δημιουργία κοινωνικών ακταρμάδων βοηθά οποιονδήποτε.
Προτιμώ να σταματήσω εδώ για να πω μόνο ότι θα λειτουργήσετε πολιτικά μόνο αν έχετε χειραφετημένη και επιστημονικά θεμελιωμένη θέση και άποψη για τα πιο πάνω. Όταν έχετε πρόταση για την εθνική ανεξαρτησία (δηλαδή την συλλογική ελευθερία του ελληνικού λαού), όταν έχετε άποψη για το περιεχόμενο της κοινωνικής δικαιοσύνης που εσείς θέλετε να έχουμε, όταν έχετε πολιτικό πρόγραμμα πολιτικής δράσης που θα διοχετεύσετε με πολιτικό τρόπο που αποκλείει την βία και όταν κατανοήσετε ότι ένα συλλογικό ανθρώπινο οικοδόμημα δεν το κατεδαφίζεις ή εκθεμελιώνεις αλλά διαρκώς το κτίζεις ανθρωπολογικά, οικονομικά, πολιτισμικά, γλωσσικά και από κάθε άλλη άποψη. Ακόμη η συμμαχία σας με λαθραία εισαγμένα εγκληματικά στοιχεία για να λεηλατήσετε βιοπαλαιστές και οικογενειακές επιχειρήσεις από τις οποίες εξαρτώνται χιλιάδες εργαζόμενοι, δεν βοηθά σε οτιδήποτε ούτε προωθεί την συμβίωσή μας με γειτονικά έθνη υπό συνθήκες αλληλοσεβασμού της εκατέρωθεν πολιτισμικής ετερότητας.
Οι ενθουσιασμοί σας συγκροτούν ένα παραλογισμό ο οποίος εκτός του ότι μας οπισθοδρομεί στην βαρβαρότητα υπονομεύει και το δικό σας μέλλον. Κάποια στιγμή θα μεγαλώσετε και θα το καταλάβετε αλλά θα είναι αργά. Υπάρχει περίπτωση, βεβαίως, να μην το καταλάβετε ποτέ και να σας καταπιεί, όπως και πολλούς άλλους, μιας μαύρη τρύπα. Είναι η μαύρη τρύπα που δημιουργείται όταν κατεδαφιστεί η πολιτεία μιας κοινωνίας. Διαβάστε Θουκυδίδη (τι έπαθαν οι κερκυραίοι όταν καταλύθηκε η Πολιτεία τους) και Αριστοτέλη (τι είναι Πολιτεία), αντί να φωνασκείτε στους δρόμους ασυνάρτητα βάζοντας ταυτόχρονα φωτιές.
Σας χαιρετώ με ελπίδα ότι θα σκεφτείτε τα πιο πάνω. Σκεφτείτε ιδίως την πιο φοβερή κατηγορία που διατυπώνω πιο πάνω. Ότι η πολιτική σας σκέψη είναι γερασμένη, τουλάχιστον 10000 χρονών, γιατί καταργεί την πολιτική και μας οπισθοδρομεί στην εποχή της βαρβαρότητας. Συμφωνώ, τέλος, ότι κάτι τρίζει κάτω από τα πόδια μας. Τρίζει το έδαφος κάτω από τα δικά σας πόδια, δηλαδή το έδαφος του μέλλοντός σας. Γιατί αυτό το έδαφος τα θεμέλια του οποίου θέλετε να καταστρέψετε είναι κυρίως δικό σας. Καταστρέφοντας τα θεμέλιά του δεν θα μπορείτε να κτίσετε το μέλλον σας. Θα είστε έρμαιο όπως δυστυχώς είστε σήμερα, χωρίς δυστυχώς όπως φαίνεται να το αντιλαμβάνεστε.
Παναγιώτης Ήφαιστος
20.12.2008
--------------------------------------------
From: eleni [mailto:eleni.p86@googlemail.com]
Sent: Saturday, December 20, 2008 1:16 AM
To: info@ifestos.edu.gr
Subject: FW: "manifesto"
Δεκέμβριος 13, 2008 by inlovewithlife
Την τελευταία εβδομάδα η μαθητιώσα νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Την τελευταία εβδομάδα για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας ξελασπώνουν τα παιδιά μας. Τώρα έρχεται η δική μας ώρα. Από εδώ και πέρα αρχίζει αυτή η ανένδοτη αλληλουχία γεγονότων, που βάζει εμάς να γράφουμε ιστορία. Από εδώ και πέρα αρχίζουμε όλοι να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας με σκοπό να αλλάξουμε τις ζωές μας.
Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Υπάρχει μόνο η φαντασία και η διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και το δικαιότερο. Ούτε υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Γι' αυτό σπάμε ηλίθιους διαχωρισμούς σε αριστερούς και δεξιούς, αφήνουμε πίσω κομματικές ταυτότητες και γραμμές, πετάμε στα σκουπίδια ό,τι μας μπλοκάρει, σκεφτόμαστε ελεύθερα, λειτουργούμε συλλογικά και αλληλέγγυα.
Κάνουμε από τα πιο απλά, όπως:
Πιάνουμε κουβέντα με όλους για όλα, όχι τα συνηθισμένα αλλά αυτά που μας βασανίζουν.
Γράφουμε μόνοι μας ή με άλλους ένα φλογερό κείμενο, το βγάζουμε φωτοτυπίες και το μοιράζουμε στον κόσμο.
Παίρνουμε με τους φίλους μας φύλλα ταπετσαρίας, γράφουμε σε αυτά συνθήματα που μας αρέσουν όπως "όλοι στους δρόμους", "κάντε συνελεύσεις παντού" και τα κολλάμε σε όλα τα λεωφορεία.Το μήνυμά μας να φτάσει σε όλη την πόλη.
Κάνουμε αυθόρμητες εκδηλώσεις στους δρόμους της πόλης, ό,τι γουστάρει και αγαπά ο καθένας.Πηγαίνουμε στις καταλήψεις των μαθητών, κουβεντιάζουμε με τα παιδιά, ακούμε αυτά που έχουν να μας πουν, τα στηρίζουμε ψυχολογικά.
Συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, συνελεύσεις.Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία.Έχει ωραίο Ήλιο και ωραίους Ανθρώπους έξω.
Μέχρι τα λίγο πιο πολύπλοκα, όπως:
Όσοι συμμετέχουμε σε κινήματα πόλης και συλλόγους καλούμε σε τοπική πορεία και μετά λαϊκή συνέλευση. Αν μπορούμε, καταλαμβάνουμε κάποιο δημόσιο χώρο και τον κάνουμε σπίτι μας, καλώντας εκεί τοπικές συνελεύσεις. Στις συνελεύσεις συζητάμε αρχικά ό,τι μας βασανίζει, από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο και μετά προτείνουμε και συζητάμε λύσεις. Μεταξύ μας την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών την αφήνουμε στους πολιτικούς.
Όσοι συμμετέχουμε σε σωματεία εργαζομένων σπάμε επειγόντως ό,τι έχει μπλοκάρει τη δράση τους ως τώρα. Περνάμε ψηφίσματα, καλούμε τους εργαζομένους για συμμετοχή στις πορείες και στις συνελεύσεις μας, ενισχύουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες, συντονιζόμαστε με άλλα σωματεία, καλούμε σε απεργία. Ξεπερνάμε χωρίς πολλά πολλά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, αν είναι διεφθαρμένες και εμποδίζουν σε όλα αυτά.
Όσοι συμμετέχουμε σε κόμματα ή σε αρτηριοσκληρωμένες καταστάσεις δεν υπακούμε σε γραμμές. Η δική μας άποψη για τα πράγματα έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή της γραμμής. Όπως και η άποψη του διπλανού. Η αλήθεια της γραμμής δεν καλύπτει την αλήθεια κάθε ανθρώπου. Η αλήθεια κάθε ανθρώπου όμως αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτό γίνεται εδώ και τώρα.
Μην κοιτάτε αποσβολωμένοι όσοι διαβάσατε το κείμενο. Αυτά όλα και άπειρα άλλα ήδη συμβαίνουν. Απλώς έτυχε και δεν το πήρατε χαμπάρι.
Προς τους δημοσιογράφους: Να χαρείτε, σταματήστε να βιντεοσκοπείτε ή να μεταδίδετε τα δάχτυλο αντί για το φεγγάρι. Εντάξει, ακούσαμε εκατομύρια φορές για τα 250 καταστήματα που έπαθαν ζημιές. Για τη νεολαία όμως, για την κοινωνία και τα προβλήματά της δεν ακούσαμε τίποτα. Τι νομίζετε ότι όλοι αυτοί που γεμίζουν τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις κτλ είναι βαλτοί? Έχετε καταντήσει πια γραφικοί. Όσο και να θέλετε, ο κόσμος πλέον για πρώτη φορά συζητάει και κατεβαίνει στους δρόμους για άλλα πράγματα από αυτά που του μεταδίδετε. Συνεχίστε αυτή τη χαζή κωμωδία. Αυτή τη φορά θα την παίζετε χωρίς θεατές.
Προς τους καλλιτέχνες: Καιρός να βγείτε στους δρόμους. Δεν γίνατε αυτό που γίνατε, για να εκτελείτε μπροστά σε κλειστά μάτια/ώτα. Γεμίστε την πόλη με δρώμενα. Πάτε στις συνελεύσεις και προτείνετε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και θα δείτε ανταπόκριση. Κατεβείτε στις διαδηλώσεις με δρώμενα. Τι ακριβώς περιμένετε, για να σταματήσετε τον εκφυλισμό στον οποίο έχει φτάσει η τέχνη σήμερα?
Προς τους ανθρώπους του πνεύματος: Εδώ δύσκολα τα πράγματα. Εσάς σας έχει βαρέσει τόσο η μαλακία τα τελευταία χρόνια, που σημερά έχετε φτάσει στο σημείο να αναμασάτε την προπαγάνδα των καναλιών, που μεταδίδει το κράτος. "Όχι άλλη Βία", "Βάνδαλοι", "γνωστοί - άγνωστοι", "τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καλή ανατροφή". Ξυπνήστε από τον λήθαργο, στον οποίο έχετε περιπέσει και ως γερασμένα μυαλά που είστε ενωθείτε και εσείς με τον κόσμο και κάντε ένα ελάχιστο κάτι. Η πνευματική "πρωτοπορία" αυτής της κοινωνίας είστε αναντίστοιχη της εποχής και αυτό είναι η χειρότερη βρισιά για εσάς.
Προς τους πολιτικούς: Αφού δεν υπάρχετε, που δεν υπάρχετε, δεν πάτε σπίτια σας? Στις τελευταίες εκλογές υπήρχε ένα μπλουζάκι που έλεγε "ψήφο σε κανένα πούστη, μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου".
Προς τους "καπιτάλες": Μμμ, κάτι μου λέει ότι τελικά εσείς παίρνετε όλες τις αποφάσεις άρα εσείς είστε και το πρόβλημα. Φροντίστε να συνηθίσετε αυτούς τους καιρούς που ζούμε σε μία άλλη ποιότητα δημοκρατίας. Κάτι τρίζει? Μην φοβάστε, μάλλον είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια σας.